Maviden misinası gecenin:

Öğretiler yüklü her hecesi şiirin

Bir dünyam var ki özdeşleştiğim duyguların

Reçinesi

Üstüme döktüğüm reçel tadında

Ellediğim sözcükler

Eveleyip gevelemeden yaşamayı özlediğim

Devasa bir kehanettir

Aklımın yitik ritminde saklı tutulası düşlerden

Düşen payıma

Aşkın asildir o tek hecesi

Yana yakıla sevdiğim kadar

İçimde saklı gizin

Alı al moru mor hikmeti

Renklerim coşkulu

Rakımı bu aşkın ulaşılası mı sahiden de?

Sahici bir özlem benimki ama kendime

Deştiğim sözcükler

Gönlün tortusuna bandığım kar taneleri

Ben Nisan’ım, sevgili

Nakşeden yeni günün güncesi

Gücüme gidiyor sessizliğin

En çok da gün yitince

Saklandığım ardına demir parmaklıkların

Göğüs kafesimde çalan bando takımı

Bense kuş gibi şakıdığım;

Ah, en çok sektiğim içine saklandığım kafeste

Gürül gürül duygularım

Hayal mi gerçek mi bu aşk benim dahi bilmediğim

Kuytularında şehrin

Demir aldığım bir liman

İklimi yüreğin bazen tevazu yüklü

İtibar ettiğim her insan her yürekte saklı bir kütle

Bombalar yağdırdığım içimdeki ölü şehre

Kopup da geldiğim dün gibi

Dünden kaçan bir yara benimki

Anda saklı varlığım hiçliğe methiyeler dizdiğim

Semazen gönlüm

Şatafatlı yalnızlığım

Sarkıtları ömrün

Bazense kapı duvar asla varamadığım

Aşikârdır yürek

Aşina olduğum gün ve gece bense tek tüfek

Yaşamanın verdiği huzur ve hüzün

Yaşattığım o hayal gücü ki

İmgelerdir tek tek sektiğim

İmha ettiğim zulüm ve riya

Gerçek olandır içimdeki çocuğun varlığı

Horoz şekeri elimde dün gibi

Bu günse savurduğum gözyaşı tüy gibi

Hafiftir vicdanım

Katık ettiğim sevgi ve matemi

Dikerken kalem denen iğneyle.

Makasladığım bir pencere

Maskarası olmuş insanların o zafiyet

Hani, hani, sevginin nakşı

Ne varsa dünde saklı

Na’şı mı yüreğin?

Kozamda saklandığım belki de bir rivayet

Tek kozum sevgi ve şiir

Dümtek dümtek çalan bir şarkı

Kayrasında notaların istiflediğim yalnızlığı

Serdiğim şu boş sayfa

Boş veremediğim kadar başa aldığım bir sanrı

Gerçek olur ümidiyle sığındığım sessizliğe

Küfe dolusu sözcük ve imge ne ki?

Boca ettiğim geceye

Bol gelen bir mintan adeta şiir

Savsakladığım mutluluğu çağırma ümidiyle

Sesim duyulur belki

Ses etmeden yaşayıp yazdığımdır tek doğru…