Afallamış bir şiirin penceresiyim belki menkıbesi öfkesinin sisli duvağında gecenin, taziyelerimi sunduğum ilk gençliğim.

Sözcükler kumandam.

İçimde ne çok yeis.

Aşkı kundaklayan lafügüzaf

Seyrelip de sarkacı ömrüm

Lal satırlarda geviş getiren çatlak üç beş nida.

Boykot ediyorum mevsimi

Belki de Aralığın ilk gecesi:

Hani aydınlık;

Hani masmavi gökyüzü

Şiirlerle bezeli sessizliğin közü.

Sandukamda beyitler

Hırpani gölgeme atıfta bulunan sair izlek

Gök gözlü annemin billur sesi

Yüreğimde ne çok sarkıt

Seması edamın

Kaydığım kadar zeminde

Kendimle bir barışık bir dargın.

Müsebbibi aşkın, o kor yalnızlık

Dizginleyip de kayıp neşeyi

Bir buluta konduğum apaçık.

Dillenen küskünlüğüm:

Mevsimin feri

Şiirinse teri

Kıstırıldığım o izbe:

Teninde aşk, yıldızın;

Tininde şehla düşlerim

Kopup geldiğim alın yazım:

Matemin ta kendisi içine gizlendiğim şiirlerim.

Sözcükler kopuk;

Rüzgâr dalgın belki ihtiraslı;

Kefenimde kardığım mazim;

Sefil benliğim son dirayetim:

Kandığım her lenduha gölgenin titrek silueti

Sarnıcında hep mi hüzün saklı günün?

Ötelendiğim her terennüm

Oysaki sevdalı bir semazenim.

Göğün mıntıkası…

Sararan yıldızların son tasası:

Elbette güneşin ilmi, sevinci ve layık gördüğü

Her aydınlıkta

Sınandığım nasıl ki belli:

Şimdi uzandığım bir metanette

Rabbine âşık sefaletle kardığım illet tesellilerim.

Hatmedip ömrü

Hamt edip dünü, günü, tüm bahşedileni:

Aydınlandığıma dairdir şiirlerim

Tefe konan yüreğime de son ikazım:

Ben ki âşık olacak son insandım.

Latife yaptım, azizim:

Minnet etmediğim nasıl ki aşikâr

Kıyama durduğum her sanrıda

Kınandığıma dair elbette uçuşan her gölge:

Konduğum şunca dal;

Esefle serildiğim bunca da acı:

Meylettiğim ne hurafe ne de lanet

Endamlı bir düşün kozasında

Seferisiyim de azmin.

Sevdiğim kadar yüreğimle kefil her günüme:

Günsüz geçen gecede bile teselli yüklü

Soylu bir mavi

İçimde kıydığım nice hece

Harfler kadar da sağdığım tüm sevdiklerime.