Sağanağın tam da ortasındayım:

Mevsimlerden güz ve yaşlı yaslı Kasım.

Öykündüğümdü dirlik, güzellik ve iyilik: öldürdüğüm ise nefsim son nefese dair bir günce kayıtsız ve kasıtsız sevdiğimden mi ne?

Ölü iklim göz kırptı sanırım mevsimlerden yazdı ve yazdım sayfa sayfa: kasıma şerit değiştiren bahar havası ve yorgunluğum…

Kesifti sessizlik ve iade ettiğim duygularım.

Namert bir iklimden arda kalan yaftaları insanların…

Kimliğimdi kimliksizliğim ve kinaye yüklü o devinim.

İnsanım maruzatı olan ve iman gücümden alıyorum sevgimi ve ihbar ettiğimden öte acılar büyütüyorum içimde.

Pekişense hasret.

Dehlizde saklı bir yoksunluk.

Nüktedan olsa kalem ne ki elbet fıtratımda saklı açlık ve tokluk.

Şimdi güne erdim geceye şerh düştüm ışıyandı gözlerim.

Hissikablelvuku ve yeşeren nesirlerim.

Esemesi okundu mu sahi günün ve kırdığım potlar oysaki salkım saçaktı varlığım ve yalnızlığım.

Erişkinse gün.

Erdemli ise insan ve hüzün.

Manen tok madden yok bir dervişim.

İnsan pazarında atılan voltalar ve ikamesi şehrin ve şiirler şerh düştüğüm ezelden.

Kümülatif bir varlık ve kozmosu sezilerimin.

Devşirme acılarla büyüdüm ve büyüttüm de gözümde insanları.

Delişmendi mevsim ve yüreğim ve dayandığım kapılardı yıkılmaz bildiğim neyse bir yıkıma eşlik ettiğim.

Manevi hazzın ötesinde duygu yok ve mal ettiğim sözcüklerim.

Hazanın bütçesi yine açık verdi: kasımsa kendini yaz bildi.

Yazdım ve yazdım ve yazmalarım ve yazgım.

Yeşeren gök yaşaran gözlerim köhne bir lahitte esir düştüğüm.

Gönül koymadım artık bana çünkü bendim bana yakın oysaki düşman bildim kendimi kendime ne de olsa evreni sevmekten sıra gelmemişti kendime.

Şimdi bir rubai.

Yarınsa ulvi bir duygu.

Koyu gözlerinde gecenin daldığım o derin uyku.

Meğerse uydusuymuşum hüznün ve kanaviçesi özlemin.

Delik deşik yürek ve kasvetli bir esinti.

Hazır olda ruhum.

Haznemden taşan ve nazenin gölgem.

Atıl bir yürekten neler arda kalan.

Mustarip değilim artık hiçlikle ve var olduğum kadar seveceğim kendimi ne de olsa gücüm Allah’tan gücüne gitse de insanların ben illa ki sevmeyi sevdim tarafınca sevildiğim kimse, kimsesizliğimi sonlandıran mademki Rabbim elbet aldığım her nefesi bahşeden Rabbime duyduğum o devasa iman gücü ve rahmet adına esen başımdan asıldığım boynumdan asma katı ömrün asık yüzlü bir kelamdan öte umuda dair artık bundan sonraki yolculuğum elbet Allah ömür verdikçe…