Bir düşün bir düşün…

Bir düş ’ün tabirisin sen

Sessizlik kırbaç sense sonum oldun

Serden geçtim yardan da yaralarımdan da

Yaradan muktedir mevsimlerde saklı nefesim

Vereceğim son nefes son b/akış

Hâkim olansa kader

 

Hazandan mesulüm

Hırpani düşlerin

Ben benden çoktan vazgeçtim

Bir iklimden arda kalan son damla

Hezeyan yüklü yalnızlıkta saklıyım

Mealim mecalim

Kök söktüren yokluk

Yakardığım Rabbim

Ne fark eder sen yokken

Varsın hâsıl olsun açlık ya da tokluk

 

Günü biçtim

Günsüz hüznümü sevda diye içtim

Kayıp bir ritim

Kaybolan sevgisizliğin

Peşine düştüğüm umudun

Ve işte yasak tarifesisin sen yorgunluğumun

 

Bitimi mi?

Bir batında doğan yitimi mi?

Yatırlar satırlar sakıncalar yüklü iklimi

Bindiğim son tren

Batılı ömrün kayıp mevsim

Göç ettim edeceğim

Yetim mizacım

Anneme duyduğum ihtiyacımın

Ötesinde

Ötekileştiren ibarelerin nefislerin gölgesinde

 

Kayıp bir bohça gibi

Çocuk gelinin saflığındaki acı gibi

Yoksunum

Sen yoksun

Yoksulum

Yorgandan taşan hayallerim

Başım ermese de göğe

Başucumda saklı resmin nezdinden

Nazım niyazım dinmedi

Nidalarım noksan yakarışlarım ermedi nihayete

 

Gönülden geçen

Gönlümü deşen batılı sözcüklerin

Uzağındayım çok ama çok

Mutluluk bir kazansa varlığım nokta kadar

Nüktedan dilim sustu

Nazenin goncalarım söndü

 

Bir recim

Bir rejim

Bir resim

Hangi gizin hangi izin peşinde isem

İrkildiğim kadar

İman gücümde saklı yaşama sevincim

Suskunun giydiği

Sencileyin yalnızlığımın gölgelendiği

Varsın versin evren fetvasını

 

 

Yakardığım kadar yittiğim

Yaşardığım kadar yeşerdiğim

Sancım ve sanrım ve tokuşan sözcüklerim,

Kalemin ibaresi ne ki ne?

Kalemsiz sensiz geçen ömrün nezdinde

Solsam ne ki

Sonlanmayan acıların dinmeyen esaretinde…

 

Fasılası hazanın

Hasılası hatıralarımın

Hatamsa bende saklı

İnandığım kadar insanlara

İman yüklü varlığımın girdabında

Öznem de özlemim de sensin

Dipçiği huzurun

Darağacı yalnızlığın

Dilemması varsa yoksa dünyanın

Tırnaklarımla kazdığım kuyu

Bitmedi gitti varlığımın bir ömür uykusu

Gözüm kapalı sevmişim ben insanları

Miski amber kokan yer gök

Aşkı katık eden şu vasıfsız yürek

Göç mevsimimse çok yakın çok

Hüsranı delen bakışların