Gi̇yi̇ndi̇ği̇m her şi̇i̇r

Hangi düş’ün ikramısın ya da sessizlikte boğulduğuma binaen bir düş müsün sen de?

Sözcükler ihya eden ötesin aşkın perçemi

Ve işte bir bulutta saklı öznem

En çok da sessizce yaşar ve severken

İnceden bir kumaş adeta

Perdelerin kapadığı ömürlük bir telaş

Rengim de saklı şiirde sesim de yorgunluğum da

Ama ket vuramadılar işte sevmeme.

Yalnızlık bir bıçak

Bazen hayat iken haraç mezat

Kapışan zebani

İhlaslı yüreğimde saklı bil ki o emir eri:

Sevmemi öğütleyen

Gaipten gelen bir titreşim gibi

Sazı sözü olmayan mevsimlerden göç ettiğim

Aşkın hicreti ile huzura eriştiğim

Yalnızlık ne ki sevgili?

Bir meddücezir içimde saklı o ukde

Aşkla yola düştüğüm her vakit ve de

İhya eden ömrü

Sulayan şunca şiirin kökünü

Kaybolan mevsimde saklı bir neferim

En azından kıyamete kadar seveceğim

En çok da kendimi

Kendimce duyduğum bir özlemmiş meğer

Saklı fıtratım

Bazen yanıp bazen söndüğüm

Rabbim ve de aşk tek sırdaşım.

Olabildiğim kadar içten ve yalın

Alabildiğine coşkuma sahip çıkan duygularım

Serpilen varlığım

Sezilerimde saklı rüyalarım

Aslında bir rüyanın da ta kendisi.

Yangınlara meyleden duygularım

Közümde saklı nefsim

Nefesimi bir tutup bir verdiğim

Ama en çok da yüreğimi serdiğim

Rengim solgun değil madem bu gün

Tüten dumanda uçuşan kanatlarım

Masum ve mazlum ve mahzun

İnan ya da inanma

Esir düştüğüm kadar şu son mevsim

Ki henüz yolun çok başındayım

Yeter ki kaybolmasın nurum ve umudum.

Öykündüğüm huzur

Devindiğim kadar

Ruhumda kuytuda boy veren bir umut

Asılı kaldığım göğün de bulutlarına konduğum

Kâh kaybolduğum

Kâh uçtuğum

Gizemin ta kendisi

En çok da İlahi Ateşin neferi

Sönmeye yok niyetim

Solmaya da

Sevgiden ördüğüm bir hırka

Elbet giyindiğim her şiir

İçinde var olduğum kadar ömür.