Okunmamış bir mektuptu yüreğin lahzası ve o tedirgin gülüşün kundaklanmış bir mutluluk nasılsa çok gördüler bize havsalamdan taşan akışkan yağın deposu içimde saklı hüzün çeşmesi esen rüzgârın gizinde saklı bir düş gibi iliklerime kadar üşüdüğüm yorgunluğun yaftası.

Nazenindir her d/okunduğunda açıp solan;

Yaralı yüreğin mezarında aralıksız haykıran

Bir çiy tanesi bir menkıbe

Aşkın özlemle buluştuğu her zikir her köşe

Maviden mintanı göğün

Yeşeren gözlerime inatla dik de bakışlarını

Ruhumdaki t/aşkın

Mevsim geçişlerinde şiirin

Nüktedan bir sevdaya nasıl ki yelken açtık biz

İzahı yok bu aşkın

Kavuşulası ne mümkün cinnet gecelerinde

Cennet bildiğim gözlerinde her kaybolduğum

Yol bilmez iz bilmez kalbim

Yolgeçen hanı kimi insan

Gem vurduğu değil duygulara, gamlanan

Her gözaltı…

Şiirin defalarca kundaklandığı

Bir eksen bir minval

Reşit olmayan ah, bu bitimsiz acı

Meylettiğimse sadece huzur

Kırık tokası sözcüklerin

Belki de ömrün kilit noktası

İçimi açtığım bir Rahman bir sen, sevgili.

Göğsümde kanatlanır kuşlar

Tedirgin sessizliğinde gecenin

Peçesi solmuş bak, gecenin gölgesinin:

Pençelerini geçiren ıssızlık hele ki yüzümden düşen

Bin parça

Bir yürekte konaklamaktı oysa işin aslı

Askıntı olan derviş kalemim

Aşkla şiar edindiğim yazmanın güftesi

Aralıksız şakıyan kalbimde

Bazense açmadan solan bir çiçek gibi

İçime dikilesi o devasa esinti

İhya edilesi her yürek ve sevgi

Ne de olsa mihenk taşı evrenin.

Özet geçtiğim ömre

Öz suyu sevginin

Gerisin geri giden ayaklarımdan neyse kalan geride

Sadece kumda yazılı ismim

Kum saati gibi bir dolup bir boşalan

Gözlerimin feri sönmeden gel yeter ki gel…