Ey sevgi̇li̇ şi̇i̇r dünya şi̇i̇r günü

Aşikâr aşkım sözcüklere.

Ayan beyan ruhum ne zamanki şiir diye düştüm yola.

Düşkünlüğüm aşka düşmanlığım karanlığa yine de karanlıkta gizlenen hüznüme sahip çıkarken Rabbim doğası gereği hayatın bir hecede takılı dilimden boyut atlayıp şiir diye döktüğüm gözyaşım.

Maviden tulumu göğün.

Siyah yorganı duyguların.

Şiarı varlığın bazen kesif sessizlik ve hükümranlığında İlahi Rüzgârın dökülen yapraklarım dize dize.

Ülküm.

Ülkem.

Hürriyetim.

Nazarında evrenin nice kehanet yüklenen mevsim gibi.

Düş bekçileri galip geldi ve gerçekler kundaklandı gerekçesi ne de olsa umut ve hayaldi çoğu mazlumun: sevdalı bir iç çekişte saklı muradı ve sadece Allah katında kabul gören sevdalı manzumeler telaşla yazarken şair ve ısrarla severken yetmedi o çıkmazda hükmeden acıya bile şükreden yaralı kanatlarında uçuşan kelebekler gibiydi sevgiye dair yitmeyen umudu sevilmekten yana çaresiz sevgiden yana taviz vermeyen ve kıt kanaat mutluluğa dahi sabırlı.

Yitip giden zamandan arda kalan.

Yarından sonra kulağına küpe zamanın.

Kundaklanan her hayalde bile beli bükülmeyen ve dik tutup başını, dünün ve kayıpların da na’şı saklı iken ufkunda mevsimin, elbet bir kor hece güneşin nefesinde ısınan o kuş yüreğine de musallat olan hüzün gibi…

Nazına ve niyazına yenik düştüğü şiirin de zaferi iken güzelliğe ve umuda atılan her kulaç elbet şairin dediği teyit edilirken yazılan her şiirde:

‘’Şiir, kelimelerle güzellikler kurma sanatıdır.’’

(Cahit Sıtkı Tarancı)

Uçuşan imgelerden ve güzelliklerden yana da kaygısı olmadan şairin, önünü asla alamadığı o coşku ve sevgi sayesinde kıvrıldığı dizeler gecenin peçesinden hıçkıran her reşit dizeye de eşlik ederken…

İmgelerin tezahürü…

Melankolik bir b/akış mı aşkın nakşı ve nakkaşı mevsimin ve işte hutbelerde saklı sevginin ve İlahi Aşkın güftesi.

Mevsimsel bir teyakkuz ve göğün siperinde saklı kuşlar…

Kuş gibi çırpınan yürek ve sözcüklerin direktifi elbet diyalektik bir huzur şiire nazır yürek sözcükler ılıman ve aşk titrek ve nidalar…

Konuşlandığım gök kubbe ve tokalaştığım bulutlar ve umut ve benim nutkum nasıl da tutukmuş öncesinde.

Devasa bir hitabet şiirin kuyruğu ve laneti sonlandıran rahmet.

Kuş bakışı bir elem ve de âlem inhisarında gülüşlerin bazense çatık kaşlı kelamım başına buyruk da bir rüzgarım ben.

Ey, sevgili şiir!

Hey, sen sevdalı şair!

Bense iklimin dibindeyim ve saksının üstündeyim. Sancılı değil ömrüm şiirler tanıştığım günden beri ve g/izini sürüyorum sözcüklerin ve işte depreşen aşkım o halde baştan anlatayım ben size şiirle olan yolculuğumda baş koyduğum aşkın da doğasında saklıymışım meğer bir ömür ve imgeler fesim ve sözcükler ferim ve aşk feragat ettiğim kadar figanlarımda saklı gülümseme elbet adımla sanımla baş koyduğum bu yol ve illa ki şiir aşkına…

Her sen gözüm yollarda kalır elbet Şiir Günüdür içimdeki yolculuğun o fevri rüzgârı.

Gönlüm ve hüznüm ve yüreğim ve aşkım ve aşk olduğum kadar iman gücümde saklıdır fermanım.

Ey, güzel Rabbim sensin uluların ulusu.

Ey, biricik Rabbim, sensin bahşeden bana kalp gözümü ve kalemimi.

Kalemde saklıyım ve kalemimde aşkın mızrabı iken yüreğin de yongası ve ilham aldığım doğa ve hüzün ve insan ve duygularım elbet neferiyim ben şiirlerin ve yüzümde şirin bir tebessüm şiirin peşine düştüğüm.

İçimde saklı ılıman mevsim ve dışımda saklı şık bir gülüş. Alın yazım ve bahtım ve sandığım ve sandukam bir de s/anmadıklarım elbet telaffuz ettiğim kadar da şiarım iken duygularım ve esen İlahi Rüzgârın gücünde en çok da meali iken inancın. Gök gürlüyor. Yürek horluyor. Aşksa sıkıştıran beni köşeye ve aşkın imla hatasıyım ben çünkü ben şiirim çünkü ben şairim çünkü ben aşkım çünkü ben aşinayım çünkü aşikâr yılmaz bir esintiyim ben ve Rabbin bahşettiği sevdalandığım kalemimi sunduğum dünyada saklı bir Yıldız’ ım da.

Yılmazlığım ve sönmezliğim ve gülüm/sediğim çünkü ben şairim ve şiirim.

Simam. Semam. Sedam.

Şiarım ve şiirlerim ve şakıyan yüreğim.

Sancım. Sanrım. Sandığım. Sevdalandığım. Açtığım. Solduğum. Parladığım. Söndüğüm.

Gönül tezgâhımda yerleşik imgeler ve şiirler ve bozguna uğratmışken bir ömür sevdalandığım insanlar ve sinemde saklı acı yüreğimde gömülü mizaç yüreğimse delişmen bir rüzgar katık ettiğim duyulardan ördüğüm şiirlerim.

Günümse geceden başlayan ve işte 21 Mart Dünya Şiir Gününe mazhar bir esintiye maruz kaldığım ve ilkem ve kıblem ve sevdam.

Öncemi unutmalıyım yoksa hata mı bu? Öncemde saklı iken farklı kulvarlarda savaş verdiğim ve yüreğimde açtığım son cephe iken şiirlerin esintisinde aşkla dolduğum hüzünle boşaldığım ve hep de sevdiğim.

Mihrabım.

Miladımsa şiir.

Meylettiğim…

Mealimse aşk ve şairlik.

Binlerce şiir yazmış olmam ne ki çünkü ben hala ilk günkü o coşkulu kız çocuğuyum: hani okul yolunda, hani çalıştığım bankaların koridorlarında, hani kalemimle tanıştığım o ilk gün ve sahip olduğum duru ve saf bir aşk iken elbet şiirlerin sarmalında yitip gitmeden ömür illa ki durağım şiir illa ki duvağım imgeler illa ki inkar edemediğim kadar iç içeyim şiirlerle ve hayatın her miliminde saklıyım ben şair kimliğimle.

Sonunda Rabbim bahşetmişken bana kalemimi ve de kalp gözümü ben nasıl yazmam ben nasıl sevmem ben nasıl aşksız yaşarım?

Sevecendir evren nasıl ki şiirlerdir de ruhumun yakamozları ve yüreğimin her zerresi ve de kırıkları ve işte kırıldıkça yeniden şiirler döküyorum cebimden ve kınandıkça illa ki şiir olup açıyorum gönüllerde ve sevdiğim kadar sevildiğime inanıyorum çünkü ben şiirim çünkü ben şairim çünkü ben insanım.

O dehliz ki karanlıkla sarılı ve o imge ki d/okunduğumda şiir olup da açan ve semazen yüreğimde saklı sefası şiirlerin ve cefasını çektiğim ömrün de kaybolduğum bir günde kalemime ve şiirlere rastladığım ve o gün bu gün aralıksız on yıldır şiirler, denemeler ve hikayeler yazdığım.

Şiir benim rütbem ve apoletim ve rüzgârım ve ruhum ve yüreğim ve…

İlahi Aşkın büyüdüğü ve büyüttüğü sevgim ve iman gücüm ve şiirlerde serili ve sarılı benim varlığım ve dokunulmazlığımı ilan eden elbet Rabbimin nazarında ve huzurunda gülümsemek ve nefes almakla da eş değer iken şiir.

Bir telaffuzsa şiir ya da bir teyakkuz ve ruhumun enginlerinde saklı bir hadis ve surelerde aşkla coştuğum şiir olup sonsuzluğun peşine düştüğüm ve mademki nasip eden Rabbim ben nasıl şiir olmam nasıl şiir yazmam nasıl da sevmem evreni aşkın da ikame ettiği bir dizeyi ben nasıl şiar edinmem mademki ben ve de evren şiirlerden ibaret…

21 Mart Dünya Şiir Gününüz kutlu olsun, efendim…