Card image cap
Dost mecli̇si̇ne düştü yolu düşleri̇n

Ertelenmiş bir t/anı kondu mavinin sürüklediği

Top yekûn gök kuşağının dahi

Minnet ettiği renkli yürekler cumhuriyetine

Balyalarca şiir ısmarladı zakkumlar.

 

Aşkın pervazına kondu silueti yorgunluğun

Dikiz aynasında muhabbeti bol bir masalla

Sürüklendiği yalnız kalpler sokağına

Son sürat daldı imgeler

Can pazarında çalınan beyit beyit

Hakkaniyet yüklü ruhun da tema’sı aşksız

Ömrün hüzün peyzajında

Bir keramet hâsıl oldu

Ufkun da sanrısı iz düşmüşken bulutların ruhuna.

 

Temenniler dillendi

Mimlenen hangi öğretiydi de

Bir avuçluk mutluluk heba oldu

Baharın geciken randevusuna

Kuşlar suskun katıldı

Göğün mukozası için için sömürülürken

Varlığın telaşlı şiirleri

Bin bir veryansın ile sarsıldı

Gök kubbenin ulvi gölgesine

Sahip çıkarken Tanrı

Bir dost meclisine düştü yolu düşlerin.

 

O vakur yadsımazlığı sürüklerken

Devinen mabedinde yalnızlığın

Gölge boyunda firar eden kuşların

Kanatlarına serpildi umudun yansıması.

Katmerli sevinçler b/ölündü

Şakıyan sihirli sesi sustu bülbülün

Bir gül olmaya dair açılımında şiirin

Unutuldu çiçekler aksayan her heceyi de şiar edindi

Boz kanatlı kelebekler firar etti.

 

Şiirim gövdesinde kocaman bir delik

Aşkı kutsayan hutbesinde

Doğanın ve varlığın kaçınılmazlığı da

Şahit tutuldu imgelerin çektiği reste

Bayrak açtı kimi şair

Tozlu yollarında ölümün

Sanrı yüklü beyitlerinde verilen hükmün

Belki de sonlanmaya dair bir mersiye idi

İçin için yanan kalemin

Göz yakan dumanına sinen sitemi evrenin.

 

Aşkın da şahikası idi her diri dize

Teyakkuz altında hislerin

Bir detaya saklandı bilinmezlik:

Bir öğünlüktü düşler

Göğün taziyeleri yağarken rahmet niyetine

Vecizelerin de hikmeti idi

Söylenmedik verimli heceler.

 

Zanları çekildi geriye

Aşka umut bağlı tarifesinde

Bir içimlik miydi de mutluluk

Tarifsiz hüzünlerin boynu kıldan inceydi

İblisin şerh düştüğü her zulmü

İçti yuttu mazlum

Bir dirhem iki çekirdek olsa da ölüm

Şanlı bir yalnızlığı yeğ tuttu fani:

Bir kuru satıra da tav oldu edimler

Mabedin yorganını çekip üstüne şiirlerin

Gözlerini kapattı

Sönen şafağın izinde.

 

Kelimelerdi yetim kalan hazanın sakıncalı tanığı

Nöbet geçiren her şiiri

Şair asarken kendi elleriyle

Bir avazda doğdu hüzün ve gece

Sonlanmamak adına düştüğü matemin peşine.