Edası ömrün ve şehrin, sevgili bayım…

Bazen husumet yüklü gök taşı

Varsın sevmeyin de siz beni.

Endamı mı yüreğin yoksa efkâr mı yalnızlığın?

Göğe attığım her çentik

Ah, latife etseydim keşke:

Öyle ya atladığım kaç bin öğün

Bir lütufsa aşk

Acımı sakladığım

Katık ettiğim rüzgârı

Dilaltı bildiğim mevsimin sevdalı tınısı.

Makberim, bayım

Mabedimle eş değer.

Aşkın kürediği her duygu

Unutulmuşluğun ruhu daraltan buğusu

Bir Mehter Marşıdır beni karşılayan

İzmir Marşıyla da dağlar aşarım

Ovalarda yaylalarda sekerim de bir taş gibi

Sevgi ise yüreğime taktığım taç gibi, bayım.

İnme inmiş şehre

Şiirlerse küsmüş gecenin kasvetine.

Ah, önünü alamadığım

Ah, öncüm aşk ve Rahman

Bekası varlığın

Destanlar yazarım da ben hayat adına.

Tadı damağımda kalmadı da bu aşkın:

Öyle ki;

An geldi nefret ettim içimdeki yıldızdan

İmtina ettiğim ne ise

Körüklerdi yüreğimi.

Fettan gölgelerden de uzağa kaçtığım

Sonunda size ve kendime yakalandığım.

Esvabı şiirin binlerce his

Yalnızlığın kadrajı mı?

Gülümseyin o halde son kez.

Astığınız astık kestiğiniz kestik mi?

Olsa olsa hicvi sevginin

Hele ki ansızın bu sevgi nefrete bindi mi.

Tarafsızım ben severken

Hala aynı hala masum.

Yanlıyım ben yazarken:

Ne de olsa aşktır mabedim ve matemim.

Gel-geç aşklar ne ki?

İzdiham yüklü yüreğin de kefili

Varsa yoksa bir h/is içimde saklı

Pejmürde yalnızlığınsa tavaf ettiği bir g/iz

Varsa yoksa yazdığım yalnızlığın fermanı.

Boykot ediyorum bu aşkı ve sizi, bayım

Boyuyorum da evreni bozguna uğradığım

Hangi duyguysa muteber bildiğim

Bir yıldız haritası mı yoksa gökyüzü?

Göğsümdeki nefere ne mi demeli?

Elbet pervasızca sevdiğim

Nakşettiğim her duygu varsa yoksa İlahi Sırdaşımın

Bahşettiği

Bir tebessümdü hem tek dileğim

Dilemması yalnızlığın, bayım:

Yolunuz açık olsun…