Çürük düşleri var ucube sessizlikten dökülen gıybet yüklü damlalar bense esaretinde aşkın ve iman gücümden aldığım gücün eşliğinde peşi sıra koştuğum melekler…

Aşkın rakkase ve sessizliğin tevazu yüklü olduğuna inanıyorum ve sessizlik iken hicretim secde ediyorum İlahi Aşkın varlığına ve dokunulmazlığına…

Sure tadında gece.

Ah, İlahi Işık ve semazen eteklerim yanar da yanar aşkın dokunuşu ve ateşiyle…

İzbeler mi?

İndinde acıların öykündüğüm huzur mu?

Ey, uluların ulusu Rabbim sensin sadece sensin taptığım ve İlahi Aşka kavuşmanın arifesinde…

Başım gözüm üstüne tüm dertler sen ki nasıl da ihya edersin fanileri o devasa sevinle.

Aşka binaen koştuğum ve sandığım ve sandukam varsın makberime ulaşayım senin uğruna…

Gecem mi?

Ve de gündüzüm?

Kıblem mi?

Ve de hicretim.

Şafağın sancılandığı ve işte sanrıların sonlandığı…

Ben kim miyim? Ya, o kara gölgeler adı insan taptıkları münafık izlekler.

Gün yitti Rabbim ben de bittim ve işte geceye daldım ansızın ve kolluk kuvvetleri sözcüklerin bir de insanlar beni yermez mi?

Yalanım yok benim simamsa aydınlık.

Sihirli bir değnek yok elimde ve sırtımda hırpani bir yelek artık kim ördüyse milattan önce ve işte o yelek, Rabbim babamdan miras bana ki son günlerinde sırtında olan öncesinde bana ait olan.

Ve benim sahibesi olduğum hiçbir şey yok güzel Rabbim bunu tek bilen sensin bir de en yakınlarım bir de yakın bildiklerim bir de uzağımda kalanlar aslında yakın bildiğim…

Bildiğim tek şey yok.

Bildiğimi biliyorsam an itibari ile elbet sensin bana gücümü veren ki saatler evvel sürünürken yerlerde ve yâd ettiğim güzellikleri paylaşmak istemem mi insanlara ve işte bu da bir suç addedilen.

Hüznüme katıktır kalemim.

Kabrime yakındır da iç sesim.

Kemale erdim ereli selamım ve aşkımsa evrenin sunumu ve kalp gözüme itaat ettiğim kadar uzağındayım kötülüklerin.

Neferiyim göğün çünkü ben bir Anka kuşuyum külünden doğan.

Kuluçkada iç sesim ki gün boyu dış sestir baskın olan bense dört dönerken güzellikler adına ve peşine düştüğüm iyi insanlar aslında iyi ve güzel addedilen…

Kim miyim?

Ya, onlar?

Kimliğim mi?

Sende saklıyım Rabbim ve sensin tek sadık olduğum…

Allah dostu olduğunu iddia eden herkese inanmadım mı? Öncesinde herkese güvenmedim mi?

Ve insanlar açık ara farkla mutlu ve öndeydiler.

Bense acımla tek geçerim insanlara ve iyi kalbimle de meziyet biliyorum işte çektiğim eziyeti mademki sensin bunu buyuran ben başım dik yürümekteyim yolumda elbet senin yolunda.

Aşkla piştim ben.

Özlemle yandım.

İnsan sevgimle kıblemde saf tuttum ve saf olduğum için ima yoluyla beni yerimden yurdumdan ettiler bir ömür.

Kınandığım.

Kandığım.

Karalandığım.

Bir de karaladıklarım.

Hazanım ya da bahar…

Kışım ya da yaz.

Güzüm ya da gözüm kapalı.

Güzide yüreğimde saklı nice insana duacı.

Anlamsızlığı anlamlandırıyorum ben ve anlamaya çalışıyorum yetmiyor anlatıyorum ve nemalandığım neyse namert insanlardan dolayı kavram karmaşası yaşıyorum oysaki doğru tektir tıpkı senin de tek olduğun gibi.

Tekliyor kalemin kalbi.

Ucunu kırıyorum.

Takılıyor bir yerlere.

Bu sefer kalemi kemiriyorum.

Çünkü ben bir kalem-kakanım çünkü ben aşkla yazanım ve aşkla yaşayan…

Hepi topu on yıl bile olmadı yazmaya başladığımın üzerinden geçen süre ama ben kendimi bildim bileli hep sürgün edildim.

Sancılı olduğum gecenin doğası.

Karanlıksa kötülükleri örtüyor sözüm ona.

Gözümü filan kararttığım da yok sadece huzur duyduğum için yazıyorum bu şekilde huzuruna kolaylıkla çıkıyorum.

Her anlamda iyi ve doğru olduğunu beyan eden insanların şimdi mi aklı başına geldi? Ve benim aklım hep başımda.

Andığım kadar sevgiyi nefret bürümüş gözlerini çoğu insanın ya da sever gözükenler.

Kıblemdeki mevcudiyetim Rabbim ve kamçılanan acılarım.

Acımla açamadığım yüreğimi sadece sana açarken ve ellerimi yine sana ve semaya…

Bahşettiğin her şey adına şükürler olsun Rabbim:

Ben acılarımı hüznümü dahi sevdim ve kabullendim mademki dermanım yine sende…