Düşkün bir renk değildi pembe bilakis umut dolu ve vakur ve kendinden emin.

İnsan gibi insanımız gibi: aşk ile çağlayan bir nehir misali.

Özgün ve özel bir ırkız biz Türk’ün ve Türkiye olmanın tarihini yazmaz mı kitaplar…

Yazgımız.

Nazımız niyazımız ve hep ayakta kalan yıkılmayan bir milletiz ve de devler.

Yüreği ihya eder Türk olmanın sesi.

Ruhlara huzur salar Mümin olmanın güncesi.

Dinmeyen bir şarkıdır bir ezgi bir melodi.

Dünde kalmadık günde yitmedik yarınlara dokunmak adına çabamız ve çaresizliğimi sonlandıracak olandır Tanrı.

Düşler ve hayaller ne için?

Hele ki Türkiye Cumhuriyetinin yüzüncü yıl coşkusunda yenik filan da düşmedik hani ve İnşallah yüzümüzün akıyla bu deprem felaketinden sıyrılıp güzel yarınlara baş koyacağız bir olmanın birlik olmanın gayreti ve umuduyla.

Nerede yeşeren bir çiçek görsem aklıma umut gelir ve nerede bir çocuk görsem o çocuğu kendi çocuğum gibi kolaylıkla severim.

Bir öğretmen bin öğreti binlerce denklem ve çözümü hayatın ve işte bizlere sunulmuşken şifresi yaşamın.

Kaygı doluyuz ve inanılmaz hüzünlü.

Gayret ediyoruz ve illa ki aşacağız bu yıkık yolu.

Viraneye döndü nice şehir ve binlerle telaffuz ediliyor yiten canlar ve canımızdan can gidiyor nerede bir depremzede görüp de acısını paylaşırken hem içimize akıyor yaşımız hem de ıslanıyoruz esen rüzgârın da üşüttüğü kadar soğuk havaya çok da aldırış etmiyoruz hani mademki üşüyen acı çeken yaralı insanlarımız var yurdun bu yaralı bölgesinde değil ısınmak düşüncesi bile gelmiyor insanın aklına.

Yüzümüzün akıyla yaşayan biz Türkler ve şanlı tarihimiz ve biricik ülkemiz ve ülkümüz.

Doğu ya da batı fark etmez: kuzey güney hiç fark etmez.

Bizler öylesine asil bir toplum ve devletiz ki fark etmez ülkenin hatta dünyanın neresinde yaşadığımız ve yüce Rabbimiz bize öylesine asil bir hediye bahşetti ki:

Aç yatarız ama pay ederiz.

Üşürüz ama üşütmeyiz.

Ne zaferler saklı dünümüzde ve ne acılar pay ettik ülke tarihinde.

Asla inmez yüzümüz yere.

Ve evet, bayrağımız yarıya indi inecek de bir süreliğine ama yeniden nazlı nazlı dalgalanacak göklerde.

Enkaz altında kalan bunca insan ve işte hâsıl olan mucizeler birer birer.

Bir bebek.

Bir aile.

Bir yaşlı.

Bir çocuk.

Kim olursa olsun bizi biz yapan duyguların eşliğinde canla başla da çalışırken kurtarma ekipleri ve işte tek yürek olduğumuzun göstergesi bunca çaba bunca öz veri ve telaş.

Adımız insan.

Adımımız iyilik.

Ant içtiğimiz üstüne kutsal kitabın:

Türkiye olmanın güzelliği ve birlikteliğin asaleti.

Aradan üç beş çatlak ses duyulsa da dert değil çünkü bizler her zorluğu bir arada olma kaydıyla aştık ve geldik bu günlere.

İman gücünde saklı vatan aşkı ve önce Allah sonra vatan demeyi şerh düştük evrene.

Bizden öğrenir nice insan bir olmanın ne demek olduğunu ve bizleriz biz olmanın coşkusuyla arşı alaya çıkarken coşkumuz.

Hüzün.

Acı.

Elem.

Ölüm.

Felaket.

Rabbim sen güç ver bize ve güldür yüzümüzü ve İnşallah hâsıl olacak yeni mucizelerle nice insan nice can çıkacaktır sağ salim enkazın altından.

Binalar enkaza dönen ama bizler asılız ve asılı imana ve asla yitmedik yitmeyeceğiz de ve asla enkaza dönüşmeyecek varlıklarımız.

Yaralar sarılmakta.

Yara çok büyük olsa da yüce Yaratan verecektir ilacını ve dermanı yine O’nda bulacağız.

Günler ve geceler geçmek bilmiyor ve acılar da ve işte yavaş yavaş dinecek bu hüzün dalgası.

Annesiz babasız kalan çocuklar ve bebekler ve işte Devlet Baba onlara sahip çıkan ve Devlet Ana:

Onlar bizim istikbalimiz ve yavrumuz v neferiyiz bizler yarınların ve umudun.

Hazin görünen manzara yürekleri yakan ve İman Gücü ve Allah Aşkı umudu sabrı katık ettiğimiz kadar inançla umutla elbet aşacağız zorlukları.

Yeniden inşa edilecek yeni binalar ve İnşallah eskisinden sağlam ve dayanıklı ve yeniden inşa edilecek yürekler ve aileler yeniden bir olmak beraber olmak kaydıyla tarihe şerh düşeceğiz.

Yangın büyük.

Adı deprem adı felaket.

Ama çareler tükenmez insan hayatında ve kimsesizliğimizi o çocukların yetim öksüz varlıklarını sonlandıracak olan Allah’ın izniyle yine bizleriz.

Evimiz ruhumuz ve gönlümüz ardına kadar açık depremzede kardeşlerimize ve vatandaşlarımıza.

Pay ediyoruz her şeyi.

Payidar kılıyoruz günü ve umudu.

Asılı kaldığımız gök kubbe ve bir olmanın dirayeti ile yeniden nice temel atacağız ki bu ülkenin temeli zaten çok sağlam.

Umuda dair.

Nice mucize hâsıl oldu ve olacak da ve işte coğrafyamızda her ne kadar deprem ülkesi olsak da biz başka sıfatlarla anıldık:

Asil Türk Milleti…

Ve de yıkılan bunca binada çalınan malzeme ve alınmaması gereken bina ruhsatları alınmışken devletimiz illa ki çözüm bulacak bu yıkıma bu düzenbazlığa ve İlahi Adalet illa ki zuhur edecek.

Bu yangın sönecek.

Bu acı dinecek ama unutulmayacak da.

Yeni depremlere hazırlıklı olmamız kaydıyla Allah devletimize ve milletimize zeval vermesin.

Mehmetçiğim yine nöbette ve deprem bölgesinde ve işte yardımlaşmanın güzelliği ve güncesi bizlerin biz vatandaşların birlikte olmasıdır bu asaleti yürekte yaşamak yaşatmak kaydıyla hep de örnek olmadık mı tüm dünyaya…

Asla yitmedik yitmeyeceğiz de çünkü…

Çünkü biz Türkiye’yiz Türkiye Cumhuriyetiyiz ilelebet payidar kalmaksa elbet Allah’ın izniyle payımıza düşen ve de bir olmanın güzelliği ve şartıyla yarınlara ve sonsuzluğa kanat ve de bayrak açmışken…