Ruhun istilası bir mevsimden yana derdi yok aşkın yalnızlıksa gıyabında özlem çekenin dünyasına sadık mahşeri sessizliğin yazılmamış idam fermanı ve bir şiirden fazlası saklı içinde gecenin.

Yüreğin hutbesi mevsimsiz çöken hüzün:

Aşkın her buklesi taşkın mecrası yalnızlığın gönül gözü varsın olsun yorgun: yongası ömrün yordadığından da fazlası şiirin…

Delilikti adeta

B/içtiğim hüzün ertesi

Baş koyduğum yoldan da yok iken dönüşüm

Ve ilikledi önünü şiir

Bense şehla bakışlarına vurulmuştum şiirin

Ve bir lokmada yuttum kendimi

Boğazıma takılan imgelerden yana derdim

Ve bastım çığlığı çünkü ben şiirdim

Yere göğe sığamadığım

Çünkü ben şiirdim

İnsanların kiminin

Derbeder bildiği kalemimin

Ve şiirin yürürlükte kaldığını göstermekle iştigal

Ve hemhal olduğum duyguların

Radarına takılı bakışlarım

Çünkü ben şiirdim…

Nüktedan gölgemle kavgalıyım ve nüktemle iştigal

Bir nebze de olsa huzur bulmak adına:

Derdest olsa varlık ne ki

İklimler değil set vuran

İnsan iklimlerinde saklı ketler

Kat ettiğim yolun daha da fazlası bekler beni tutarsızca

Bense pervasızca sever yazarım

Bir nükte isem

Bir de noksan addedilen kimliğim

Ne eksik etekliyim ne de esaretimdir engel olan

Taşkınlığıma dünya denen mecliste

Sadece kendime eziyetim

Muteber addedilmeli öncelikle tinim

Kaygan teminde evrenin dönenendir yalnızlığım

Kendi etrafında sarılı

Zincirlerle her gün yazdığım şiirlerle

Yeni halkalar eklediğim

Belki de bir hareyim ben

Ahretliğimse dünde kaldı

Arifesinde ölümün tensiye ettiğim kadar iyileri

İlikler yakasını şiirlerim

Edepli ve adaplı

Azalan addedilen değildir sözcüklerim

Bilakis büyüyen bir huzur ve coşku

Kat izinde saklıyım duyguların

Çünkü ben şiirdim…