Card image cap
Çocuklara dokunmak yasak olmaliydi oysa


Ölümle ilk tanışmamdı mavi mısralar ve nice gel-git sarmalında hidayetin karıncalanan ayakları yüreğin aksadığım her köşe başı içimde şehla bir girift ve bendim şehrin de gecenin de arkasını toplayan…

 

 

 

Gündü ölen ve gün yüzlü kadınlar:

Gün yüzlü çocuklarını

Geceye ve iblise kurban veren analar

Sözcüklerin de hükmü yok masumiyetin ise

Düş irisi gözlerinde

Çapkın rüzgâr değildi hayatları ıskalayan

Bilakis mevsimdi şairin g/özünden düşen

Bir de ihanet ve nefsine ölümlerden

Ölüm beğenen bencil ve isyankâr ruhlar sokağında

Kandırdığı masumiyeti

Irgalamadan çocuklara dokuna eller ve kirli

Bedenler en kirlisinden hem de

Şeytana dahi pabucunu ters giydiren

İsyankâr ve kirli emeller…

 

Hala ısrarla

Hala tezat varlıklarıyla

Hala kanatlarını kırmak adına

Köşe başında bekleyen

Hunharca katleden

Çocuk olmanın asaletini taşıyan

O sabi bedenlerde ve yürekte

Asılı bir kehanet

Nasıl da solmaya muktedir bir güneş

Bin bir yeis

Katıksız hevesle ve ihtiras yüklü binlerce

Manivela

Çocuklara dokunmak yasak olmalıydı oysa.

 

Gündü geceden yola çıkan

Gündü karanlığa caka satan

Gecenin feri sönüp de

Asılı bir hakkaniyetmişçesine

Çocukları kirleten sakil ve sefil nidalar

Bilip bilmeden kanan ve kandırılan nice mazlum

Cahil değildi hiç biri

Tek suçları çocuk olmak

Azgın ruhların istilasında

Asılı kanatları ile ölüm meleğine

İşaret çakan bir ulema

Göğün katlarında dolunay

Şehvete isyan eden mazlum ve melek

Ömrün yokuşu olmamalıydı oysa son durak

Henüz yolun çok başında nice çocuk.

 

Göğün katları

Ömrün katmanları

Zifiri karanlık

Zalimce soluyan ve solduran

Masum kalmanın bedeli olmamalıydı bir kehanet

Varsa yoksa çocuk

Saf tuttuğu ömrün yaldızlı yolları

Uzanan yavaşça cennete

Gün yüzlü çocuk her biri

Ansızın terk ettikleri o kucak

Elbet b/eşiğinde ömrün

Anne kokusuna ve nefesine ebediyen hasret.