Sözcükler.

Uleması yüreğin ve ulağı şairin.

Esen rüzgâr: üşüten debdebeli bir dalga büyüyen günden güne.

Mevsim soluksuz kasıtlı adeta kayıtlı acılar bir bir.

Melun gölgeler.

Yaslı gün.

İsyan edenler varsa af eyle Rabbim ve beterinden koru bizi.

Bir çocuk bir bebek bir kadın.

Dengesi kaymış dünyanın.

Katıksız bir hezimet.

Şüheda dünler ve geçkin sözcükler.

Mihrabı yitik ve kırık sözcüklerin.

Günsüzüm.

Hüzün yüklüyüz.

Bir değil birliğiz.

Dermanı Allah verecek.

Kayıtlar açıldı ve isimler silinde ve göç mevsimi.

Karanlık devasa bir yangın ve çığlık.

Zapt edemiyorum acımı Rabbim adeta telaşla ölüme yaklaşıyorum.

Ben Anadolu’yum ben Ege’yim ben Türk’üm ben ülkemin neferiyim.

Ben değil biz.

Bizden bize uzanan bir umut eli.

Canla başla çalışan kurtarma ekipleri bizler beklemede iyi haberler bekliyoruz.

İyiden kasıt mı?

Bir can daha kurtarmak eksi haneye yeni bir rakam sunmamak ve artmalı bu umut.

Göçen zaman ve aylardan Şubat mevsim dahi isyankâr.

Yâd edilesi neler saklı dünde.

Yarınlar ulaşmak adına umuda.

Yerle yeksan olmuş bunca şehir bunca ilçe bunca bina.

Bir bebek çığlığı ve işte o bebeğe ve ailesine ulaşıyor ekipler:

Bir bebek mi ailesini kurtaran?

Ey, Rabbim sensin sen mucizeler sunan ve şükürler olsun sana bir can birkaç can bağışla bize…