‘’Hep denedin. Hep yenildin.

Olsun. Gene dene, gene yenil.’’(S. Beckett)

 

 

Ayağı kayan bir çocuk

Kadar şaşkınım, bilemedin.

Düz yolda yürümenin imlasını

Kanayan dizlerime bakıp da

Ağlamayı öğrenemediğim gibi. (A. Telli)

 

 

 

Bir kılıfsa geçen yalana ve inkâra

Edimlerde saklıydı ruhum ve doğrularım

Katıksız doğru olduğum

Paçoz sözcükler değildi üstelik içeren

Aşkı ve huzuru

Delişmen yüreğimde tozutan bir isyan

Aşkın da arka bahçesinde

Savsakladığım sefil varlığım

Aşka ihanet eden kimse kekelediğim

Her düştüğümde aşka

Beni benden eden bir melodi ki

Uçuşan notaların da rüzgârı

Yeri göğü birbirine katan

Feryat figan bir roman adeta.

 

Sözcükler ve yetilerim

Gülmese de yüzüm

Aşkı deviren haletiruhiyem

İçimdeki miskin dizeler

Anbean şahlanan gölgelerden

Uzağa kaçıştığım

Sığındığım bir çınar ki

Kökü sağlam

Bense k/öksüz bir heyecan

Elbet hezeyan yüklü gece

Kâfir gölgelerden düşen payıma

Sahi, hangi makamdım da

Ulaşamadım en tepeye?

 

Mevsim delişmen

Ruhum özlem gideren

Varlığım yokluğum ne ki?

Sözcüklerim ve yüreğimse tek lüksüm.

Zanlardan kaçışan bir hazan

Hazandan kaçışan yorgun ruhum

Hangi limansa yanaşamadığım

Hangi gölgeyse baş edemediğim

Meğerki dünya da insanlar da

En çok can yakan

Yine de vazgeçemedim.

 

Aslı astarı olmayan hangi söylemse restleştiğim

Gel gör ki tükendiğim

Tükettiğim gücüm

Asası ömrün

Sancılı benliğim ve kalemim

Her halükarda can çekişen gece

Ruhuna okuduğum Fatiha

Katıksız hizmet ederken tüm ölülerime.

 

Bir andım ki bir andan ibaret

Nasıl da andım aşkı ve özlemi

Bir kehanet olsa olsa

İçimdeki diri heyecan ve o çocuk

İstifli sözcüklerim

Katıksız ihbar edildiğim günbegün

Kim ise gücüme giden

Kimse gücümün yetmediği

Arzım aşk ve cesaret

Aşk bildiğim sevgi ve ümmet

Sevgiden yana vazgeçilmezim

Ne ise iman gücümle yaşadığım ve yazdığım.

 

Aşkın ibaresinde saklı hem

Bitmek bilmeyen nazım niyazım

Kabul gördüğüm kadar Allah katında

Varsın uzak olayım dünya nimetlerinden.

Bir lokma ekmeğim yeter de artar bile

Azıcık da susuzluğumu giderdiğim

Yaşlarımla dolan Nisan tasında

Saklı hikmeti Rabbimin

Ben sadece Allah diye diye yanar ve yaşarken

Varsın tefe koysun beni evren

Ben ki seyyah bir derviş

Tüm sermayesi sevgi ve inanç

Üstelik daha yolun en başında.