Harflerin isyanına ortağım

Düş meclisinde toplanan heyetin de üstünlüğü

İçimdeki rahmetin ikramı

Kâh mevsim hak mı reva görülen

Bitimsiz hüznüm?

 

Ölü bir yatırım benim şiirlerim

Ceza kesen hangi canlıysa

Sanmasınlar ki aciz ve fakirim.

Durağan bir manivelada kazan kaldıran her sözcüğe

Giydirdim ben aşkın mintanını

Seğiren gözlerinde ölümün gördüm de o sonu:

Varsın muhalif bellesinler benliğimi

Varsın savursunlar öfkelerini ve zanlarını da

Soksunlar gözümün ta içine içine…

 

Edindiğim mertebede düşkün bir yürek işçisiyim belli ki

Kıtalar aşan ruhumla defolu bir eşyayım

Cihanın tabiriyle:

Kâh aşktayım kâh yastayım.

 

İrkildiğim ne ölüm ne zulüm, güzel Rabbim

Varsa yoksa kayıtsızlığı gölgelerin

Oysaki ben aşkla d/okunmuştum her birine.

 

Ne aşığım ne maşuk:

Yaralı bir hicazım aşk makamında

Ölümüne sevip de binlerce kez dirilen

Şah damarımdan yakınsın bana

Ben ki nasıl uzağındayım cihanın

Sevdiğim kadar kovulduğum kapılarında

Zalim, cebbar fanilerin

Kaç sıfatsa giydirildiğim

Kaç sürgünse gönderildiğim

Kaç bin geceyse kendimle yetindiğim.

 

Rahmete ve aşka illa ki eriştiğim

Sadece senin gözünde yaşayan bir derviş

Dünya işlerinden azat edildim ben vakti zamanında

Dünyalığım, ahretliğim,

Aşiyan yollarında yetimliğimi sindirmişliğim

Kazan kaldıran hangi bedelse yasadığım,

Yaşamamaya dair de tüm maruzatım…

 

K/açık bir cumhuriyet adeta yalnızlığın pervazında

Sırıtan mizaçların da öfkesi oluk oluk akarken ruhuma

Tefe tuttular sayısız kez

Sevip de dirileceğime kani idim her vakit

Şimdimle yıkasınlar beni

Dünümü de kazısınlar mezar taşıma

Yarınım akla zarar

Yarımım elbette ben bu yaralı kalbimle.