Uykusuz ve uyumsuz bir şiirden daha ne ister insan canı yanarken canından çok sevdiği kalemin fıtratına uygun şiirler dikmenin dışında…

Sözcükler tornistan.

Hazanın meali ve sarkacı hayatın.

Ve bir düş torbasına sığan hayat ve şiirler.

Hüznü müzmin

Aşkı mağdur

Yalnızlığın altına konan özlem isimli takoz

Ve işte şair parçalıyor kendini

Her hecede saklı kanı

Her dizeden sökün eder ruhu

Şiirle hayat taban tabana zıt bilirken

Meğerse hayat şiirin ta kendisiymiş ezelden.

Muhakemesi zor kimi zaman

İzahı olmayan düşler ve düşüşler.

Rengi kaçmış günün

Günün huzuru kaçmış

Huzur sadece sözlükte kayıtlı bir kelime lakin

Sadece Allah’ın huzurunda huzur bulan

Şiirler demli

İmgeler şiirin şekeri

İfa etmek değil işin aslı

İnfilak eden yüreğin parçaları

Dikerken tek tek heceleri şair

Siması tanıdık bu hüznün

Şiarı aşk kalemin

Şifayı veren Rabbi

Ve tımar yaptığı her sözcük

Gönlün ukdesi

Yalnızlığın buğrası

Hazzın rahmeti

Aşk ve sevgi iken evrenin şifresi

Ve şair kaçtığı kadar içine

İçini açamadığı bir Allah’ın kuluna

Ve dilemması ruhun

Dilaltı bir güfte şiir

Kalbin pompasında saklı sözcükler

Akı ömrün

Alası sevmenin

Ritmi bozuk bir hayal olsa bile şiir zaman zaman

Teneffüs ettiği havayı bir alıp bir veren

Kalemin dipçiği ile

Sürgülemiş kapıları şair

İnadına karanlığın

Beyazla büyüyen dünyası yorgun müptelası

Bir gel-git

Açan zambak

Tutuşan yürek

Tuşa gelse de sözcüklerin şifresi

Şifası sadece Allah’tan

Bir şiirden çok çok ötesi çünkü

İçinde infilak eden o devasa dünyayı

Kim b/ölmüşse milyonlarca parçaya

Ve işte şair baştan yaratıyor dünyasını.

Dünyalara bedel bir şiir ve nicesi…