‘’kendisi olma sen de gölgesi ol

hem daha uzundur gölgesi aşktan

hem aşk da köprüsü kadar uzundur bazen

tam kendisi olmasın

aşk ortada kalsın’’

(Haydar Ergülen)

 

 

 

Yitik bir gün’ün bir metafor olduğunu

Nereden çıkardın?

Ya da üzüm tanelerinin g/özüm olduğunu?

Makbere ırağım, sevgili

Aşkın da müridi bir hece olmaya nasıl da yakın.

 

Aşkla yıkadım yüzümü sabah sabah

Aşk ırkının da soylu bir neferi.

Ne uzadım ne kısaldım

Severken.

Sevdiğim de yalan, sevgili

Sevmek ne ki yanarken aşkın ferinde

Kaçık bir imge

Tahayyül edebileceğinden çok çok öte.

 

Gözümde süzgün yıllar.

Mihrabım, sanrılarım ve kıble bellediğim

Yarenlik ettiğim satırlar.

Aşkın da bir vecize olduğu gerçeği.

Sahi gerçek neydi ya da sahici

Bir yitiş mi de,

Sözcüklerle arındık pürü pak

Sonra da sehven sarıldık birbirimize

Dik yokuşlu geçit vermez

Lahzasında ömrün

Bol kepçe aşk misali

Öykündüğümüz güzelliklere.

 

Kara çaldım ben bu gün beyaza.

Ne de olsa titrimde zaman ve yanılgı.

Ağlak yüzlü bir bulutla hasbıhal ederken

Tanrı ve martı

Ben kimdim de araya girecektim?

Lakin denedim ve direndim de:

Derken yakalandığım ahmakıslatan

Ne de meczup bir varlıkmışım meğer

Yer gök girdi birbirine bir yaz vakti.

 

Sancılanan ben değildim safi

Üşüşen dizelerime Abaza ve yetim düşler

Her mavide aşkı;

Her bulutta acıyı;

Her yasta da mademki patavatsız bir sözcüktüm

Derledim topladım yasımı

Daldım meczuplar semtine.

 

Irak düştüğüm kadar siteminden ahvalin;

Sersemlediğim kadar da vecize imlerin

Tehdit yüklü vasfıyla

Kınımda kan lekesi

Kanımda aşkın donuk tebessümü

Mahlasına kandığım rüzgârın da alfabesi idi

Günü çoktan uğurladığım bir şiir vakti.

 

Ah ki ah…

Albenisi olsaydı keşke şiirlerimin

Bir de utangaç imlerin titrek elleri.

Bendim oysa açan saçan her birini

Yeter ki görünmesin tenimin rengi.

 

Aşkı azığa alan

Yüreği de nadasa alıp teskin eden

Muteber bir hükümle de kesişti madem yolum…

Bir şiir vakti, sevdim sizi

Bir de tan vakti tuttum öğüdünü annemin

En diri gölgeyle hasbıhal edip

Tinimde dolaşan gölgeleri de savurdum

Taziye gelen kuşlarla da avunup

Tuttum yasını mevsimin.

Mevsimdi bir şiir vakti saklı tuttuğum

Gizemim.

Ve gizemdi mevsimin bir vakti

Yeri göğü şiir b/ellediğim.