Tasfiye etmeliyim hayatı: metruk hanelerde saklı hazan makamında kekremsi acılardan çıkıp da yola varmayı arzuladığım şehrin üçüncü yakası ve ben bir vapur olmanın keyfini sürüyorum:

 

 

 

Adım Paşabahçe:

Mısır püskülü saçları var rüyamdaki çocuğun,

Adım İstanbul misal.

Masallar g/örüyorum haczedilmiş o iki yakasında şehrin

Olası elbet gelmezken iki yaka/m bir araya

Ve işte tetiklendi arayışım

Tartaklandı da ruhum

Taziyelerimi sunuyorum canlı ölülerime.

 

Sırdaşım bir iklim

Sinmedim de ben insanların nazarında

Kaykıldığım şu meal

Yüreğin çeperi olsa olsa hayal

Yüklü dünyamdan firar ettiğim gerçekler

Düşünmeden sevdiğim

İyi kötü kendime içerlediğim

Hicvinde doğanın

Titri belki de mizacımın

Tinimde saklı acı ve kaygı ve dolunay.

Adım ne mi?

 

Bir şehirsem şiirler ördüğüm

Bir şiirsem şehre duyduğum aşkın

Yansıması ve yankısı sözcüklerim,

Yâd ettiğim

Yar bildiğim

Dost edindiğim

Bir iki ve üç

Ve tıp

İşte uyandım, sevgili yabancı.

 

Ve sen ve sen

Biz olmaya öykündüğüm onca insan

Ahalisi yüreğimin

Seferberlik ilan ettiğim günün gecesi

Öldürdüğüm nefsim

Aşka düştüğüm ve güzel Rabbim

Ve canım neslim

İklimlerden dua,

İkilem yüklenmediğim

Başım gözüm üstüne sevdiklerim

Yalan olsa bile gözümün içine baka baka söylediklerinin

Farkında olsam ne ki?

Ben dost bildim tüm sevdiklerimi.