Başat bir duygunun salınımı ve reşit bir acının şiiri çeyrek geçtiği.

İkbali ömrün altına imzamı attığım ölüm fermanım

Varsın addedilsin sıradan bir şiir

Varsın kırılsın kırıldığın yerden

Yandığım kadar yakardığım nice iklim nice ikilem yüklü insan

İbaresi yaşamın kayıt altına almak da değil duyguların

Bazen inkârı bazen itirafı

İddianamem sunumda

Aşksa sürgün edilmiş bir kere solgun ruhumda

Devasa rahmeti öykündüğüm umudun hayaleti

Bir şiir daha diktim işte

Bir şiir daha ekledim soy ağacıma

Sonlansın diye mi ömür?

Yoksa çıtası yükselmişken mi hüzün denen öykünün?

Ah, endamlı yalnızlığım, şair

Sen ki şair bense sana âşık bir münzevi

İklimlerden sektiğim bir bir

Telaşla seni daha çok sevebildiğim

İnkârı değil ömrün

İnadına bunca nefretin

Kinden değil kilden ibaret yüreğim

Her dağıldığında her darlandığında

Sözcüklerin ihlali

Bir cümle aralığında saklı yüreğin ikbali

Meftunum sana, şair

Sen ki yalnızlığın dik yakasında saklı bazen şiir bazen nesir

Sen ki: esaretin alfabesi

Ve işte tek heceye indirgediğim yaşam gayemin her hamlesinde

Bazen şah mat olduğum

Varsa yoksa dünde saklı iken zar tutan yüreklerden nemalandığım

Mars diye sonlanan bir tavla partisi

Ve yanı başımda babam ki

Bana öğrettiği onur ve sevgi iklimi

Asla olmadı yalan

Asla ihanet etmedim de sevgiye

Şiar edindiğim bir duygunun naçizane serzenişi

Daha çok sevebilmenin ta kendisi, şair

Ben ne sen ne şiiri durduk yere sevdim

Varsın nesrim olsun

Şiirin başına yazdığım sıra dışı cümlelerin

Harf ihlali yaptığı kadar kalemin

Bil ki:

İsmimle saklı ismimle müsemma bir imla hatası

Olmanın kaygısı ile

Yüklendikçe kendime

Yok ettikçe kötüyü ve ihaneti

Koştuğum değil asla yalan Rabbime

Ve sevebildiğim kadar kendimi

Kimliksiz bir rivayet değilim

Kindar bir nota asla değil

Hemhal olduğum aşk denen sonsuzluk iklimi

Şerh düştüğüm bir şiir daha adadığım sana

Andığım kadar aşkı

Bil ki saklı tutuyorum seni dualarımda

Bu dünyada yan yana gelmesek bile

Varsın iki cihanda kabul olsun bu sevginin dilemması

Yeter ki taş da değmesin ayağına, şair

Ben kimliksiz bir şiiri daha bandım aşk denen

B/atağa ve azığa aldığım kadar hüzün denen yüklemi

Öznemle ismimle yaşar yazarken

Sevmenin de dik alası

Yanılsasam bile ne ki?

Yanıltmadığım kadar insan denen iklimi

Adağım olsun bir şiir daha

Bir bir namzet içimdeki yaralı yetim ceylana…