Beklerken yarinlari

Unutulmuş yeminler saklı hazan durağında

Ket vurulan her sevinç ve umut

Yokluğun nazarında göğe atılan kulaç gibi

Parantezlere yığılmış hayatlar

Bir de meddücezri yalnızlığın

Ne sitem yokuşu

Ne hüzün koğuşu

Revnak bir gölgede asılı illa ki mevsimin kaderi.

Hulasası enginliğin

Şatafatlı hayaller de çalındı sonunda

Rengini azat edemeyen gecenin soluk teni

İşte fermanlar kat çıkarken İlahi Aşkın yolunda.

Resimler kayıp ve yırtık

Solgun göğün yaprakları dökük

Azat edilesi ruhun kölesi illa ki

Mevsimsiz bir aşka kanat açan

Sevdalı ilham perisi.

Latif rüzgâr her açmazın ihaneti

En çok da insan olmanın metaneti

İzdiham nedeni aşk ve özlem

Hele ki insan çoktan geçmişken kendinden.

Huzura biat dualar ve nicesi

Kayıp olan mutluluğun sönmüş nefesi

İlahi bir rüzgârsa aşk

Yerle yeksan edilmiş umut ve de hayat

Keşke saklı olsaydı elimde sihirli değnek

Hani olur da konardım aşkın yüreğine

Görünmezliğimi sunardım bilinmeze

Aşıp da engelleri çıkardım en tepeye.

En çok da sonlandırırdım içimdeki üzgün makamı

Serpilen her düşte ve hayalde

Gerçek kılardım içimden geçenleri.

Düşlerin çengelinde takılı bir kıvılcım

Rengi beyaz ve masum rüzgârın

Her kanat açtığında insan yarınına

Eli kolu bağlı çaresiz kuşun yürek sesi

Mealidir her çırpınış

Arşı alaya değin çıkar sesi de

Konamadığı illa ki mutluluğun kendisi

Kendi olmaksa insanın en büyük külfeti

Lakin aynı kalmak ve sevmek fıtratında gizli.

Sökün eden yeni gün

Rengi değişiktir hem duyguların hem güllerin

Bağdaş kurulası bir aşksa

Mecazi gölgesinde yalnızlığın

Kol kanat geren sadece Rabbi

En çok duyumsayanın varlığında

Saklı tek leke olsa bile ayak izi

Alnında yaşanır da yaşanır yazgının dediği.

Denmedik ne mi kaldı?

Derlediğimiz neydi de dertlendiğimize

Tek tanık Allah’tı.

Bir ayraç adeta yazılan her şiir

Muhtaç olduğumuz huzurdan başka ne ki?

Gölge eden elem

Hazandan damlayan her acı

Kardığımız kadar göğü ve yıldızları

Ah, bir de yerin dibine girmez mi insan?

Ne zamanki feragat etsi sırrından yasından.

Ölümcül bir akis

Hüzne biat ne şiir ne de geride kalan tek iz

Hurafeler uçuşan

Yanık yüreğin ucunda saklı yazılmamış ferman.

Bir renkse ilham

Aşksa pervasızca yüreğe tırmanan

Ne sandık dolusu kelam

Ne de havada asılı selam

Elbet vardır karşılığı hüzün yüklü günlerin

Dinginse ruh ne ala.

Aşka biat yanan bir ateşse

Düşmedi gitti yakamızdan hasret

Bil mukabele demenin verdiği eziyet

Acılar durağında hazır ol’da beklerken yarınları.