Card image cap
Ayraci ömrün




‘’Şiir bir umutsuzluktur. Elbette bir umutsuzluktur. Umutsuz olmayan adamlar şiir yazamazlar.’’ (Can Yücel)

 

Bir ayraç edindim öncesinde

Gecenin derdest sessizliğinde uluyan bir ayraç

Olmalıydım hem de en büyüğünden

Ve başımda çatım olmalıydı

Satırlardan derlediğim

Hem çivi değil miydi çiviyi söken?

 

Ve aşka düştüm ezelden

Bir âşık idim

Bir keder mahkûmu

Mahpushanenin avlusuna tüneyen

Bir düşün de tılsımlı varlığı

Umutsuzluk yüklenmiştim bazı bazı

Sözcüklerin sele kapıldığı

Bir kitap arası ayraç

Eltimle, düşümle ve yalnızlığımla

Anlayacağınız kimse paylaşan mevsimimi.

 

Mevsimlerden işgüzar bir Ağustos gecesi

Kapım çalındığında yazın son veda hecesi

Elbet ayracı idim ömrün

Hele ki onca öykündüğüm sözcük

Kimi kâbusum kimi cennetim

Cehennemde yanmaya saatler kala

Eşref saatimde saklıydı madem aşkım ve matemim

Bir düşe düşen bomba gibi

Saat ayarlı bir ayraç.

 

Ne zamanki b/ölündü uykum

Rabbime ve yalnızlığına tutsak.

Ah, ecelim, ah:

Çalma daha şimdiden kapımı

Düş gücümle çıktım bir kez yola

Mutluluk serpiştirdiğim kim ise kol kola

Ve umutsuzluk cepkenim

Saydam bir dünya ve de insanlık özlemim.

Bendim ayracı düşlerin ve tüm gerçeklerin

Yirmilik dişlerim dökülen bir bir

Oysaki ermeden yirmime bitmeyen düşlerim.

 

Ekin yerine diktiğim gözlerim

Toprağın nemli tenine

Gönül hutbem

Suskun beyitlerim

Sağanağına teslimim ben bir kez rahmetin

Her ayraç

Her ölüm

Ve her doğum:

Sahi, ben neredeyim?

 

Bir düşün girizgâhı

Oysaki ömrün son durağı

Elemin küfü

Gözlerin küsü

Aşkın nemi

Seyyah düşlerin tozlu ruhu

Sakıncam ve seyyah sevdam

Seccademde saklı yüreğim ve sağanağım.

 

Ben bir ayracım ki ömrü b/ölen

Ben ne şair ne kadın ne erkek

Ben matemiyle asılı olduğum düzenek

Varsın yola düşeyim ölüm öncesi

Her imgede saklı ruhum ve güncesi

Ayırdım, ayarsızlığım

Ah, benim akılsız başım

Rabbime emanet saklıyım tininde evrenin

Rahmeti doygun

Özlemin de sertifikası

Ayracı güme giden ömrün

Belki de duası ve vedası saklı şiirinde

Yalnızlığın.

 

Dumura uğrayan yazgım, nazım, niyazım

Ben bir seyyah şair ki

Ayraca ve verdiği molalara doymazlığım

Gün geceden uzan

Gece ömürden kısa

Aşkın laternası adeta içine düştüğüm tuzak

Ömürden ömür gitti

Ne zamanki şair düştü aşka

Sonsuzluğa varmaya nice şiir gerek

Bir de ayraç

Dokunmasınlar sakın bana veda etmeden

Ayracı ömrün şeffaf bir yürek.