Aşkin i̇mla hatasi olsam bi̇le

Türküsü olmaya hazırım yurdumun ve tüten bacası aşkın belki de imkânsızlığın çeperinden dalyalarca şiir olmaya aday yüreğin bekası iken duygular, sefasını süreceğim bir ömür filan da talep etmiyorum evrenden en az talep edildiğim kadar şiir yüklü yaş dolu duvarlarında göğün denk düştüğüm sadece bir bulut olmaya adayım işte en azından yüküm de nemim de saklı yüreğin en derininde.

Girizgâhı ölümse dünün

Geceden firar etmeye hazırım

Bir ömrün şerefli taslağıdır da şiirin ön sözünde

Saklı bir roman tadında

İçimde seken bir kalem

Aşkın imla hatası olsam bile

Hayatı sevmeden geçemem.

Kuşların miracıdır günü de sonsuz kılan

Yalnızlığın da hicabı

İki dudak arasında saklı içimdeki özlem

En güzeli ise Mevla’mın çağrısı

En ağırından yük yüreği delen

Omuzlarımı da çökkün sanmasın hani hiç kimse

Yavaşça yürürken yollarda

Mademki ağırkanlıyım dileyen de desin Molla.

Rabbimin emsalsiz huzuru

Kanatlarımda saklı umudun doğuşu

Ne gece ne gündüz ne itiraf edemediklerim

Ne de insanların sakladığı o güler yüz

Şaibeli gölgelerden de olmadım hem

Hangi sıfata konsam da yol alsam

Sonsuza

Aşkın kıyama durduğu her mevsimi de içimde saklarken

Gözümü sakındığım kadar da cesurumdur ezelden.

Mademki yürekler tek tek çağlayacak

İman gücünde saklı bir cesaret

Hem idmanlıyım da acılarda

Hüzün perdem uçuşacak bir ömür.

Ziyan yüklü benlik

Kelamda saklıymış meğer dirlik

Nazenin ruhum ve sakar yüreğim

Kırmadan evreni sevmek elbet meziyet

Bildiğim yine de kimine göre esaret

Varsın göreyim eziyet

Sevdiğim kadar yüreğe delalet

Hain bir gölgeden de korkmam hani

Takındığım duruş ve adalet

Aşkın fendinde saklıyım

Belki de beylik bir söylemden doğan şiir gibi.

Giyindiğim en asil ceket elbet

Şiirin gözünü sakındığı bir rivayetten de öte

Mühürlü yüreğimde saklı keramet

Sessizce sever ve yaşarken

Islıklandığım ne ki…