Öznemde hıçkıran bir nidaydın sen, semazen ruhun damgası varsa yoksa özlem kokan başşehri sevdanın…

 

 

 

 

Nüktedandı seyri evrenin

Kulluğuma binaen ser verdiğim sırlarımı ektiğim

Enginliğin engebelerinde dahi mutluydum

Üstümü örtendi ayçiçekleri

Bazen gelincikler nüfuz eden yüreğime

İklimlerden bahar

Seyyah aşkın neşrinde saklı hikâyeler

Ve umut balyaları seken bir bir…

 

Heceler ihtiva ettiği aşkı

Hercai güller melun mahzun sevdamın na’şı

Öykündüğüm kelebekler

Oysaki ben reddetmiştim en başta kozamdan çıkmayı

Hem ne vardı ki asılı olduğum yasta?

Kuram dışı

Bir varlıksam ipekböceği mizacımla

Her halükarda kelebektim de günü birlik yazdığım nice şiir…

 

Yetmez miydi fıtratımda saklı

O kartopu misali

Minvalinde öykümün

Mealim kapış kapış hasrete ölümün

İzini sürdüğüm bir izdiham ki

Yerle yeksan edilmiş meftun kalbimin güncesi

 

İsiydim de şehrin

Sisinde kaybolduğum

Dumanlar sarmışken hayalimi

Ölümsüzlük diledim Tanrıdan

Ayan beyan sitem ettiğim o seyyah iklim

Baharda dahi üşüyebildiğim bir hasbıhal ki göğün katları

Kat izinde sevdanın

Yaşım kadar da vardı hani yasın dikiti

Bir minval bir sır küpü

Bir hicap bir ekin tarlası

Hicabın ertesi…

 

Başıma üşüşen nice bulut

Bozguna uğrasa da ara sıra umut

Sevdiğim kadar sadıktım evrene

Aşkın müptelası o tek zerremle

Haiz olduğum ziynet varsa yoksa yalnızlıkta saklı

Hicazı ömrün dualarımda kayıtlı

Tüm sevdiklerim,

Ahvalim ise çok uzağımda…

 

Âşık olduğum yüce dağın yamacında

Ağdalı bir ölümdü şiir

Hüznümle örtüşen sevdalı yaralı şehir misali

Giyindiğim şu kaftan

Salkım saçak ruhumdan etrafa saçılan

Nice ışık örttüğü üstünü lanetin

Karanlığın dağıldığı ansızın

Ve işte tevafuk bildiğim nice mucize

Eşlik eden bir vecize belki de

İçlendiğim kadar hiçliğin

D/okunduğu o tek katre

Hecelerden en mühimi

Bir ömrü ihtiva eden bir kelime

Aşk nasıl ki şiarı idi şiirin…

 

Nemalandığım sevginin ukdesi de asla kalmazken içimde

Soyutlandığım bir alfabe idi belki de yaşamak

Otuzuncu harfi olmaya aday revnak bir asa

Asil bir metafor iken şiir

Asi yüreğimden firar eden binlerce imge

Hizaladığım kadar aşkı ruhumda tembihli

Bir sevdanın sureti

Surelerde saklı huzurun güftesi

Mealim varsın olsun sessizlik

Sessizce sevmekten de öte

Kavuşulası bir enginlik…

 

Ve işte en muteber sevda ve dua

Mademki topraktan gelmiş toprak olacaktım

Savurduğum kadar da üstümdeki ölü toprağını

Ölümsüz tek hecede savdım sıramı

Kâh bir engel kâh en yüksek tepe

Bazen bir damla bazen okyanus

Ölümle örtüşen gaipten gelen yaşama sevincim

Bir rozet gibi yakama taktığım en şık broş

Elbet yakut gözlerinde aşkın

İdare lambasında telaşla şiirler yazdığım…

 

Örgüsü günün

Övgüsü ömrün

Ölümü dahi sevebildiğim

Mademki kavuşacaktım Rabbime

Rengimle rakımımla muhteva ettiğim

Aşkın rakkasesi kalemin sökün ettiği yürekten

Her sözcüğün rabıtası

Vardığım noktanın dilemması

Ölümsüzlük ve İlahi Aşk

Kabrimde saklı binlerce surenin ihtivası.

 

Kulluğuma binaen

Örtündüğüm hasretin dik alası

Elbet içimde saklı o çocuk o ruh

Bilinmezin gark ettiği

Sarmalında bilinmezin

Ben ki seyyah bir kul

Tavaf ettiğim yerin göğün hâkimi ile hemhal

Olduğum yalnızlığın ve kimsesizliğimin sonlandığı

Aşkın da itibarı eşlik eden o huzur o coşku.

 

Bir salvo

Bir rota

Bir noktadan ibaret

Varlığıma biat

Aşkla eşleşen her duygu

Varsa yoksa sevgi varlığın yongası

Sonsuzluğa itibar ettiğim ise varlığın ihtivası…