Card image cap
Aşi̇kar bi̇r masalim ben hafiz

Mevsimlere rağbet olsaydı hüzün sandalında güneşlenirdim ömür Billah ki kolay da değil hani ispatlamak aksini belki de her şerden nasiplendiğim hayır ile hayıflandığım her düş vakti kendime duyduğum özlem elbet barışık olmaksa hayata ben izafi bir yağmur damlasıyım, hafız hem de bilinenden çok öte…

 

 

 

Yağdım yağmaladım evreni

Aşkın kat izinde savsakladım özlemi

Derinlere dalmak hep iyi geldi bana

En çok dalamadığım kış uykusunda

Sızdım geceleri miskin bir şiirin yüreğine

Konup da vakitli vakitsiz

Uçtum hep uçtum, hafız.

 

Kanayan ne yüreğim ne gece

Kandığımla sakit varlığım

Aşkı taşlayan kimse artık hangi vakit

Serildimse varlığın düşkün bildiği

İlla ki aşkın özlemi ile

Sarmaladığım kanatlarıma

Doğacak gün misali

Kelebek şiirlerimle sevin sizler beni.

 

Şairlikten düşen payıma?

Haşa, ben şairlikten uzak kıblemde

Şiir gibi g/ördüğüm hayatı

Uyarladığım sözcüklere

Ve sen hafız:

Sen beni benden iyi tanırsın

Yoksa nasıl izah ederdim ben

Bu yazmadığım fermanı

Döşemek adına

Dökündüğüm ilham ve rahmetle de baş başa

Sabrımı katık ettiğim şu bilinmezlik yüklü

İçimdeki mabet.

 

Aşiyan bir masalım ben, hafız

Henüz yazmadığım o son masal.

Dibi yandı mevsimin ve sözcüklerin

En çok da yüreğimin

Ve işte neyse benden arda kalan.

 

Rengim beyaz ve pembe

Ruhum karanlık biraz bu gece.

Yalnızlığım kalabalık bir meydanda

Kapıp kapışa aşk ve sözcükler

Sunabildiğim her duygunun da hizmetine.

 

Gölgeme sadığım

En çok Rabbime

Sevmeler ne ki hafız?

Ben hep geçmedim mi kendimden?

En çok aşkı teğet geçen gün ve gece

Ruhum yaldızlı bir yolda

Savuruyorum yıldız yüklü ruhumu

Avunuyorum yerli yersiz

Sevdalı bir rahmete dokunmak ne güzel, hafız

Şakıyan sesinde bülbülün kaybolmak ve de

Ve işte çiçek titrimle soldum yine

Şiirin nezdinde, hafız.

 

Hem, hem: kuyrukludur benim acılarım

Üstelik çifte kavrulmuş yüreğimle

Her daim nöbette

Ben doğuştan hayatın emir eriyim

En çok kendime savurduğum

Binlerce buyruk

Söylemlerin nezdinde

Ölmekten de betermiş hani içimde

Saklı o dehliz

Bir o kadar kâinatın ta kendisi

Bir heceden mütevellit iken

Aşka tutuklu en çok nazenin

Bir güfte

Kulaklarımı çınlatan hani şairin esintisi ise.

 

Es verdiğim şu ömür

Nihayetinde esin kaynağım oldu

İçimde saklı tuttuklarım

Yazmanın verdiği o coşku ile

Tinimde aşk ve asalet

Asi olsam bile

Suskunluğum asil yüreğimden

İncitmeden sevip yaşadığım ve yaşattığım

Ne ise varsa yoksa tüm zararım da kendime.

 

Uydusu iken mehtabın

Aslında içime dolan

O gaipten ışık ile

Serildiğim bir hutbe sadece O’nun bildiği

Ben ki bilinmezden çok öte.