Artik seni̇ sevmi̇yorum lavi̇ni̇a

Bir düşün sadece bir düşün

Ve hangi düş’ ün taslağında saklı ise gerçeğin

Boca et üzerine evrenin

Boykot ettiğin aşklara nazireler yaz

Boylu boyunca serildiğin döşeğin

Islak teninde saklı bir yastık gibi başını yasladığın

Aslında haiz olduğun vicdanındır

Sözcüklerin rüzgârı gibi ü

Üşüten imgelerin sağanağında altını ıslatan bir çocuk gibi

… Ah, saklama yaşını Lavinia

Yasını da bana emanet et, sevdiceğim

Bil ki ben ağlarım senin yerine

Ve hibe ettiğin duygularına zimmetliyim

Ezelden açılası bir kapının bir goncanın

Tahliye ettiği yalnızlığı

İçime çektiğim kadar

Gizlice izlediğim bir neon ışığı gibi

Yanmana alışkınım

Yazmazdım hem eskiden böyle

Sen ki bana yazmışken

Görüp göreceğim tek iklimdin

Dikiş tutmayan bu aşkın bu özlemin

Bitimsiz rüzgârında saklı bir yaprak gibi

Dalıma kavuşmanın verdiği coşku ile

Sözcükleri ardı ardına dizdiğim

Bir masal bir şiir bir roman

Artık neyse refüze edilesi

Aşkın maliyeti ve işte

İçimde saklı şehir

İçimde saklı şiir

İçimde saklı aşk, Lavinia

Bense düş gücümden

Sökün eden sözcüklerle dans eden

Bir potpuri gibi salkım saçak

Dağınık yalnızlığıma minnet etmeden

Yaşadım bir ömür

Ve aşkın kavisli yollarında

Bazen bülbül oldum şakıdım

Bazen gül oldum gülüverdim

Solması an meselesi

Ve Tanrı izin verdiği sürece yüklendim ben aşkı

Ve ömre hükmeden kadere

Saygıda kusur etmeden

Bir terennüm bağışladım içimdeki meleklere

Aslında akıl melikelerimdi

Beni benden uzak kılan

Bazense bodoslama kendime hücum ettiğim

Ve işte onca safsatanın ardından

Salavat getirdiğim her ezan vakti

Sığındığımsın sen Rabbimden sonra

Ve iç bükey bir ayna gibi

İçime döndüğüm küskünlüğümse

Ömür boyu, Lavinia ve ben artık seni sevmiyorum

Öykündüğüm mutluluk iken

Öfkeyle sildim adını defterimden

Yine de lügatimde saklı bir imgesin sen

Gözyaşımla yıkadığım vicdanım

Ve şerh düştüğüm acımla

Öykündüğümdür sensiz bir hayat

Her ne kadar unutmasam da seni…