Card image cap
Ar bi̇ldi̇m

İşte ölüm işte eşik:

Zamansız düşülesi aşkın kuramında saklı

Hüviyeti:

Damsız bir hüzün adeta şiirin de bakiyesi,

Issızlık nam salmış ruhumda

Gözlerimde esir kalmışlığım

Hükmeden ne yalın bir kelam

Ne seferberliğini ilan eden izam.

 

Küt kesilmiş yorgunluğun mızrabı

Külliyen de yalan

Mutluluk erecekmiş kapıma

Yenik düştüğüm düzene de karşı gelen bir fetva

Devasa özlemin kilitli olduğu bitimsiz hüznüme.

 

Arşınladığım kadar düzeneği

Ar bildim ben yazmaya durduğum her heceyi

Adabıyla sevip saklı tuttuğum dualarımda

Ah’lar arşı alaya çıktı, azizim.

 

Görünmezliğin hicranında

Bir yanık hece hepi topu

Diyenlere de bakma sen:

Ne güldüğüm gerçek

Ne sevmediğim sanır mısın ki yalan.

Eşlik etmez her günüme

Sensizliğe hükmeden kelam.

 

Kucağımda ıslak bir mendil

İçim kazınıp da yatsıya denk düşen bir ölüm

Sabah ezanında kaykılmıştı oysa benliğim

Mazimdeki yok ki mutlu geçen tek bir gün

Kendime atfettiğim.

 

Tabular yıkılmaz

Köprülerden geçilmez

Ta ki mahşere kadar yolculuğuma eşlik eden

Sessizlik bir de Yaradan.

 

Köhne lahit:

Sabıkalı mıyım da aşkta

Görüp göreceğim ne çok şey var bu yaşta.

Bir kalp gözüm bir de sen

Sanrısız geçen ömre katık yapmadım tek yalan.

 

İzafi rotamda metruk bir bilmeceyim;

Naşıma eşlik eden ümitte gizliyim

Hem şair demedi mi?

Dünya bir noktadan ibaret;

Ömür de ölüm de bir nota

Kendime zulmettiğim yas’ın da muadili

Geçimsiz ruhumun yalnız nihayetlenecek ikbali.