Düşlerime gir, Lavinia bir o kadar çık da hayatımdan ve zihnimden ve evet, katıksız seni sevebildiğim kadar bil de ruhumun kantarının ağır çektiğini hem bunu Sağır Sultan bile duymuşken…

Bonkör yüreğimden sıvıştığın üzere ruhumu kırıştıran o hasretin ve çaresizliğin de ikliminde…

 

 

 

Ya da boş ver gitsin Lavinia:

Ne de olsa ben hep cepten sevdim

Cakamı da sattım

Aşkın uğruna konfetiler serptim göğe

Bense yerkürede

Adeta bir kukla

‘’Sev’’ emri veren yüreğim

İklimlerden aşkla diktiğim şu sefil sözcüklerim…

 

Ayağımı değil de ruhumu

Yorganıma göre uzattım

Hep t/aşkındı hep bentleri aşan

Metazori sevenlere ise şaşkınlıkla baktım

Sevecen iklim:

Ah, sevecen insan dilimleri

Dilediğim mi?

Dillendirdiğim mi?

Dilimlendiğim mi?

Aslında hiç biri Lavinia:

Çünkü aşk da sen de dilemması idiniz ömrün

 

Kubbede saklı sırdaşım

Ruhumsa ve huzurum hutbelerde saklı.

Ayetler, hadisler

Mümin ikliminde başı çekmeliyim

Ben rüzgârım Lavinia

Sense bir yaprak

Kotardığım ne mi?

Sözcüklerim ve aşk

Yâd edilesi dünümde saklı

Ölgün bir çiçek olsan ne ki ne?

 

Ney sesinde saklıyım bazen

Bazense haşat ettiğim yer gök

Kalıbım dar gelir bana

Coşmalıyım ve uçmalı

Daha çok daha çok sevmeliyim ben

Sicim gibi yaşlarımı sildi Yaratan

Sonra da sağanak boşalıverdi gökten.

 

Bak, Lavinia gözlerimin içine bak

Görüyorsun değil mi şimşekleri?

Hem ben şimşek hızıyla sever ve yazarken

Rengimde saklısın

Rakımı mı bu imkânsız aşkın?

Nazenin yüreğime kondun konalı

Fıtratımda ne saklıysa sundum sana

Bazen örselendiğim bazense yaftalara mecbur bırakıldığım.

 

Nerde miyim ben?

Ne yerde ne gökte.

Ne mi yer içerim?

Bol bol çay sevgiyi de kıtladığım

Coşkuma aşkıma sadığım

Hazanım ben, Lavinia

Baharım da.

Hem çiçeğim hem yıldız.

Makberin çağrısını ise erteledim.

Daha çok daha çok sevip de Günyüzü görmeliyim.

 

Gecemsin sen.

Işıldağımsın Lavinia

Boykot ettiğim şu düzensiz düzen

Dizdiklerim aklımın kütüphanesine

Dirildiğim ölümün teninde

Ve devindiğim ve devirdiğim putları günahkârların.

 

Günahımla sevabımla seni seviyorum.

Sancağıma ve sağanağıma ve sandukama

Sığmazken aşkın müspet menfi rüzgârında

Telaşıma aldan tevazu yüklü varlığıma

Ne Kaf Dağındayım ne de Nemrut

Baharın sağanağında

Bil ki Nisan yağmuruyum bu aralar.

Hem kış zor geçti

Geçinebildiğimse sadece aşk ve Tanrı

Yaratılmışların en aciz feryadı benimki

Ama bil Lavinia asla da unutma:

Allah istemese sever miydim ben seni?