Card image cap
Ai̇di̇yeti̇ sorgulanan yasli mevsi̇m ve şi̇i̇r



Bir düşün ön sözü ise şiir ve de izdihamdan doğan ölümcül kehanetlerin de tutanağına işlenmiş iken şairin sicili: şimdi varlığıma ihanet eden tüm tahminlerden alıp da payıma düşeni hayatı yaşanır kılan bir hitapla sesleniyorum içimdeki çocuğa ve yaşı olmayan yasların kaç asra denk düştüğünü bilmeden kendimce yaşıyorum en azından zararsız varlığımla bazılarının yerine de seviyorum kimine göre bir suç unsuru olsa da aşk diye anılan o depresif duygudan düşen payıma iken yaşama sevinci.

 

 

 

 

 

Muadili mevsimin,

Kayrasında ölen bir düşün de dirlik sancısı.

Sebeplerin solduğu bir rüzgârdı matem

Devinen yasların yasa olduğu bir izdiham

Sebeplerin soruşturulmadan direkt yollandığı

Darağacına

Elbet mutlak bir hürriyetti şairin yürekten özlemi.

 

Severken bir düşün de girizgâhında

Nöbet tutan gece gibi

Günahların çetelesini tutan bir nazire

Ölümcül bir düşün hitabesi

Yoksa varlık sancısı mıydı

İçine düşülesi o kuyu?

 

Biteviye sürüklenen bir yaprak gibi

Aidiyeti sorgulanan yaslı mevsim ve şair:

Tutkulu sözcüklerle izdivaç yapan güneş

Kaykılan evrende hiçbir art niyeti de yoktu kalemin:

Sevdalı manzumelerle düşmüşken yola

Düşmese de yakasından hüzün

Hangi sondu uygun olan?

 

Birer methiye dizdi insanlık

Kandığı kadar aşkın yüzü suyu hürmetine.

Efkârına da yenik düşen mevsim

Kışın son günleri kimine göre

Kış güneşinden dahi kesmişken umudu,

Bir şiirin de nesine hani?

Savrulduğu beyitlerle düştüğü tuzaktan

Kurtulması imkânsız

Yani, bentler aşan hüzne miydi katık yaptığı şairin?

 

Künyesinde umudun

Bir solukta yâd etti maziyi.

Aşkın bekasına hürmet eden şevk gibi

İstemsizce sevdi insanları ve kâinatı

Gerçi canı yanarken durduk yere,

Bam teline bastı kürenin

Tozutan rüzgâr ve terbiyeli mevsim

Yakası açık olmayan her aşk ve şiirdi hediye

Düşmeyen yakasından latif rüzgârın.

 

Gönyesi kırık bir güneş

Umudun da küpeştesi

Aşkı armağan eden evren

Sırıtan bir yürekten de alıp boyunun ölçüsünü

Dizdi tek tek imgeleri

Oysaki çok basitti hayat

Anlayana bir sepet

Anlamayana derlediği iyi niyet

Kanatan rüzgârın soluklandığı her satırda

Birer hükümdü madem verilen

Günahları boynuna matemin ve mahremin.

 

Göğün izleği kocaman bir konçerto

Kâinatın coşkusuna eşlik eden melekler

Uluyan sessizlik ve kibirli isyanlar

Ne de güzel uzağındaydı kinin ve nefretin

Açık ara farkla severken şairce

Bir kimlik derdiydi tutsağı

Ve güneşin siciline işlendi iyilikler ve şiir

Künyesine de bastı damgayı

Rüştü ispatlanmıştı bir kez aşkın.

 

Kürediği özlemde azımsanmayacak bir hüzün

Şimdi yol yakınken uzaklaşmalıydı evrenden

Satırlara doğan güneş gibi haykırdı şiirler:

Yaşasın yalnızlık

Elbette kibirli taslağı yüreğin;

Gördüğü her hayali anarken aşk ile…