Yüreği̇m karli

YÜREĞİM KARLI
 
Mahvettik dünyayı; yüreğim karlı
İçim kan ağlıyor, kanıyor dostlar!
Kime rastladıysam üzgün, efkârlı
Suçu başkasında sanıyor dostlar.
 
Açınca ozonda sayısız gedik
Gezegen önünde başımız eğik...
Gelecek nesiller bakıyor dik dik
Hiddetle hesabı sunuyor dostlar.
 
Doğayken en güzel, emsalsiz konak
Bahçeleri ettik file sığınak!
Bülbül dahi yasta; şu hâle bir bak!
Dallara baykuşlar konuyor dostlar.
 
Goriller tutsakken dar bir kafeste
Merhamet aradım; yoktu adreste
Zehir soluyoruz her bir nefeste
Ağaçlar tutuşmuş, yanıyor dostlar.
 
Yüklenmiş giderken tonlarca atık
Yan yatmış gemiler, tankerler batık
Gıdalar hormonlu, bozulmuş katık
Lokmalar zehire banıyor dostlar.
 
Ne kalbi, ciğeri, ne taze teni
"Emanet" demedik bozduk bedeni
Nargile, sigara kanser nedeni
Nikotin hücreye siniyor dostlar.
 
Başları özenle gömsek de kuma
Kâbuslar doluyor her gün uykuma
Egzoz üfledikçe yüksek rakıma
Zift olup, yağmurla iniyor dostlar.
 
"İnsanız" demekten insan ürküyor
"İnsanım" diyenden hayvan korkuyor
Şeytan bile bizden yaka silkiyor
Hayretle, ikrâhla anıyor dostlar.
 
Süratle erirken buzulun buzu
Hiç kimse demesin ağır bu yazı
Çok söze ne hâcet, şiirin özü;
Dünyamızda hayat sönüyor dostlar!

Mecit AKTÜRK