Son mektup

SON MEKTUP

Hapsettim yüreğime acı veren adını
Her dilime geldikçe eziyorum...Bil, e mi!
Mahşere dek dediğim aşkımın miâdını
Gam seli yükseldikçe çiziyorum...Bil, e mi!

Aldım mesajlarını sözünü dinleyerek
Bakmıyorum yollara perişan, inleyerek.
Sevdanın gölgesinde hergün serinleyerek
Ettiğim yeminleri, bozuyorum...Bil, e mi!

Deseler de kordur aşk gün be gün artan, azan
Dindi kırgın gönlümde, artık esmiyor hazan
Bir tek aynalar kaldı inatla oyun bozan
Baktıkça gördüğüme kızıyorum...Bil, e mi!

Kâbus olup geceme, hep uykumu kaçırıp
Ne geçti ki eline, bana zehir içirip...
Sayende her sevgiyi kırk elekten geçirip
Anlamlı bakışları süzüyorum...Bil, e mi!

Kokusu sinse dahi her köşeye bucağa
Düşmem artık bir daha aşk denen o tuzağa
Kim sevdadan söz etse kaçıyorum uzağa
Tehlikeyi önceden, seziyorum...Bil, e mi!

Sıktım dudaklarımı çıkmasın diye ismin
Artık ne kalbimdesin ne hayalimde resmin
Hatta...hatta öyle ki,...seni anan her cismin
Şeklini şemâlini bozuyorum...Bil, e mi!

Güneş olsan istemem ufkumun sabahına
Saydım senli yılları aşkımın günahına
Aldırma sen yaş döken gözlerimin âh’ına
Şimdi artık gülerek, geziyorum...Bil, e mi!

Çektiğim çileleri hep hayıra yorarak
Yaptım muhasebemi, toplayıp çıkararak
Bu sana son mektubum...kalemimi kırarak
Yüreğimden aşkını kazıyorum...Bil, e mi!

Mecit AKTÜRK

*** SES ve YORUM: Deniz UZUNER ***