Şi̇i̇r yazmak yürek i̇ster!

ŞİİR YAZMAK YÜREK İSTER!

Her birine öz koyulmuş; gül bekler ki arı gelsin
"Sır" demiştim, tez, duyulmuş; dil bekler ki kârı gelsin!

Aş dediğin tuzsuz olmaz, yanan soba issiz olmaz,
Kara sevda hissiz olmaz; kalbi olan beri gelsin.

Gaye, şiir ise şayet, kâfi değil niyet, gayret
Hakk’a ram ol, hem niyaz et, "ilham" denen peri gelsin.

Kâh Ferhat ol dağları aş, kâh Mecnûn ol çölü dolaş
Öyle yan ki, inlesin taş; sesi duyan biri gelsin.

Söze yâr et kalemini, aşikâr et elemini
Hüzün alsın tam demini; ağlamanın yeri gelsin.

Sitem düşşün feryadına, matem sinsin her yadına.
Derman diye aşk od’una, Kafdağı’nın karı gelsin.

Şuaraya vuslat haram, her dizenden taşsın dram
Hasret koksun buram buram; yel "köz" olsun, harı gelsin.

Can çırpınsın dar kafeste, "eyvah" olsun dile beste
Mezarına son nefeste, "bir kemik bir deri" gelsin.

Varsın aksın gözde selin, kokusunu al ecelin
Tükenince tüm mecalin; yâr acısın, geri gelsin.

Oksuz kalmaz gerili yay, sevda ile olmaz alay
"Dağ aşarım" demek kolay, sözlerinin eri gelsin.

Nam bırakmak ise murat, şair için yollar sırat
Ne al, ne boz, ne de kırat, işte meydan...Doru gelsin.

 Mecit AKTÜRK