Sana Ne Versem Hayat Sonu Aynı Oluyor
sana ne versem yoruluyor hayat
ve sonra ölüyor ansızın
masumiyeti verdim
bebek gözünde
büyüdükçe öldü
çiçek verdim
güzellik dilinde
yetmedi ömrü
bir sonraki seneye
ilki gördü
sonda soldu
hayat sendeki ölüm
böyle nereye
kuş verdim göğüne hediye
onuda kaçırttın bir başka yere
göçümüz sahi senden nereye
temiz bir yürek verdim
tıpkı ceylan gibi seken
kırlarında doyarak gezen
sense bir bataklığa sürükledin ceylanımı
kurtar çamurdan kirlenmesin desemde
çırpındıkça yüreğim, yüreğimde öldü
umrunda olmadan
sana aşk verdim hayat
ama sen kıymet bilmezsinde
ayrılık, acı, yalnızlıkla öldürdün
öldürdün hisleride
sana hayat düşlerimi verdim
onları çizmek istedim üzerine
oldurmak istedim
olmakta
ama çıplaklığını örtmeye yetemedim
bu yüzden hayallerimde yaşanmadan öldü
sense hala çıplak bakarsın yüzüme arsızca öylece
bir ömür vakti çölünde
sen serap ben çöl gezgini
yetişemedim sana
tam yetiştim derken öldüm
sana ne versem yoruluyor hayat
sonra benim gibi ölüyor
istemesede
Emeğine yüreğine sağlık Zübeyde hanım tebrikler hayırlı akşamlar diliyorum efendim