İlk günahtı

Özgür iradeyi dişlemek

Yıldırım gibi kendinden düşmek

Cinayetimiz, işkencemiz, ahlaki kötülüğümüz

Öldürüp de dirilttiğimiz kendimizde kendimiz

Duygularımıza duygu taşırken


Ey bedenin iktidar gücü

Mucizevi silahındır kendini aldatman

Karanlık gücünü ışığa boğacak gücün varken

Kendinin olmayan bir kendilikle nedir seni aldatman


Sen ki kurmadın mı

Erilden bir dişili

Şimdi nedir kaburganı sızlatan

Ki sen ruh değil

Beden istedin

Kötülüğü istedin

Yalnızlığın böyle bitsin istedin

Ama bilmedin

Kopan parça artık koptuğu yere ait değildir

Sen bilmeden bu yüzden mi ilk günahını işledin


Bilirsin

Ağaçtan düşen meyvenin çekirdeğini

Artık senin krallığının yanına ya da karşına krallığını kurar

Ki bir kral değil, krallar, krallıklar istedik

Bence bundan ilk günahı işledik

Hepimiz kral olsa ne yazar

Onuda bir gün ansız terk ettik

Günahı öldüremeden