*

Gitmek farz oldu bana
Beyazım kana bulandığında
Beyaz bir bulut ağladığında
Öyle hızlı ıslanıyorduk ki, aşk içimize batıyordu
Kendimle kan bağım koptu bu arada
 
Gitme vaktiydi
Son bavul, son gözyaşıyla
Aşkımız deniz kıyısında yürünmeyecek kadar sıcakta olsa
Aşk kanı dönülmüştü arkamızdan
Bir kez uğurlanmakla
 
Ve yolcular yolculuktan vazgeçmezdi
Arkadakiler uğurlamaya kararlı olduktan sonra
Bilirsin 
Bazen gitmekle ölmek aynı şey
Bazen gitmekle ölmek aynı mezarda
**
Ve bil
Yolculuğumdan kalma bir mezarlık gibiyim
Ve mezarımdan toplanmış gibidir karagüller
Aşk hatırası gibidir onlar
Her yerde yoluna çıktığında
Uzaktan aşkımızın kaderine sakın ağlama
Dalından koptu bir kez aşkım
Artık ona yaşar ümidini bağlama
O da benim gibi ölüdür
Güzel bir el ya da vazo mezarlığı da olsa
Yolcudur bu dünyadan olmayan yana
Aşktan kalma gururuyla
***
Ben aşkından kaçan yolcuyum
Yolların her biri ip gibi düğüm
Çözümsüzlükte kayboldum
O kadar kendimde
Gitmekten başka yine yoktu çözüm
Aşk büyüdükçe 
Her anında küçüldüm
Küçüğüm