Gizemli bir edası vardı

Hayatın saç örgüsünü çözerken gerçeğin

Güçlü gölgeleri gösterdi

Ahşaptan, demirden, tunçtan gölgeleri cilalanırken

Ve onlarda bir tenden başka istenen her şeyi


Sonra en koyu gölgenin yoğunluğuna baktı

Gerçeği yontmalı, içimizi daha az acıtır diyerek

Ey zamanın kötü kullanıcısı

Uyan bulanık düşlerinden

Gizler, taşkınlıklar, düşler

Ne varsa derininde

Hep bir şeyler eksik

Sen tamam olana ulaşana kadar


Gerçeğin ötesine geçmek arzun

Olağan üstü bir başyapıt

Bilirsin yazarlar elindeki kalemle düşünür

Sen hayatının okuyucusu ve yazanı

Düşün içindeki gerçeğin sonsuz kaçışını

Ve bil ondan ötede ilk başı bulacağını

Beni bulacağını