Çul olsa ne ki̇...

ÇUL OLSA NE Kİ...

"İmtihan yeridir" dedik bu hana 
Gözümden süzülen sel olsa ne ki 
Yeter ki Yaradan yâr olsun bana 
"Dostunum" diyenler el olsa ne ki

Nefsim palazlandı; kestim aşını 
Ölümü gösterdim eğdi başını 
Selam verdiklerim çatsa kaşını 
Dilinden dökülen kal olsa ne ki 

İçi boş kelamın süsüne kanıp 
Tattığım zehirdi "bal" diye banıp 
Şimdi zor günümde sağlamdır sanıp 
Tuttuğum bir çürük dal olsa ne ki 

Matlûbu mağfiret olanlar Bir'den 
Kalbini pak eyler kin denen kirden 
Aklı nefse esir gafil, zahirden 
Hakk yola baş koymuş kul olsa ne ki

Ukbaya serili gönül hasırım 
Hatamı affetmez tövbe satırım 
Namerdin nezdinde -varsa- hatırım 
Ezilen, çiğnenen yol olsa ne ki 

Akleden kâr ummaz mey ile meşkten 
Ölse de vazgeçmez uhrevî köşkten 
Süflî emellerden, dünyevî aşktan 
Geriye kalanlar kül olsa ne ki 

Durgun derya gibi hoş gönül kabım 
Toplayıp çıkardım; bitti hesabım 
Ruhumu süsleyen "edep" esvabım 
Ten üste giydiğim çul olsa ne ki 

Üstüme giydiğim çul olsa ne ki

Mecit AKTÜRK