Suya ateş düşse de tükenmez ümit dedim
Uyakla sarmaladım zehir saçan heceyi
Kâbuslara hapsettim yaşadığım geceyi
Yıllarca zorlanmıştım çözdüm bu bilmeceyi
Uğraşmak zorundasın çile sana çit dedim.
 
Gün yorgunu yokuşlar vermedi geçit dedim.
Terkisinde hayatın çekilmez oldu zaman
Göğü sararken isyan dinlemedi hiç aman
Kanı uçtu güllerin dertler oldu kocaman
Ne olursun merhamet derdi benden it dedim.
 
Islanan ezgilerin saplanan cirit dedim.
Kırık seste kayboldu geçmişten düşen emek
Tufan kuşandı zaman infilâk etti ekmek
Eteğimden yapışıp yaşar mı hiç genç erkek
Mekânın gurbet olsun buralardan yit dedim.
 
Demir pençe ıstırap ruhumda gelgit dedim.
Bir akrebin zehriyle yerle bir oldu evim
Merhamete muhtacım sanır mı ki bir devim
Mademki anneymişim beslemekmiş görevim
Ben seninle bittiysem sen de artık bit dedim.
 
Çınlayan feryadımı ne olur işit dedim.
Ben toprağım anayım derdi dinmez doğayım
Her gece dua ettim mehtabınla doğ ay’ım
Bir hançerdi son sözü “Ben mi dedim doğayım?”
Zehrini yudumlayıp kahrolsam da git dedim.