Tarihin derinliklerinde saklanmıştı şehir. Yeşil vadinin nefti karanlığı çökmüştü Harşena’nın kloş eteklerine ve şehrin en bakımlı konağına. Kapı önünü meşaleler aydınlatıyordu duvarlara çakılı, içerisini titreyen mumlar…
Mihri çıktı tahta nakışlı kapıyı açarak, adının anlamından mı, yüzünün güzelliğinden mi bilinmez daha da aydınlanmıştı konağın hayatı.

Çok bile uyumuşlardı, mısraları kaldırdı yaldızlı beşiğinden. Katarak altında yeşil çarşaf serilmiş suları, doldurdu semaveri. Ateş gerekiyordu yakmak için. Çevresine bakındı o kadar boldu ki… Ama sanmıyordu mısraları harekete geçireceğini. Yüreğinden aşkını çıkarıp attı semavere.

Necati çırasıydı yüreği bir top kömür
Aşkla yanmazsa kömür neye yarardı ömür?

Gelince Necati aklına, ar konuyordu siyah saçlarına. Hangi keşfedilmemiş kelimelerle anlatabilirdi ki aşkını? Hangi divanda işlerdi aruzu? Hangi yanmamış dize alıp getirirdi sevdiğini?
- Gel artık maşukum, aşığın yolunu gözler, kapanmak bilmiyor bu gözler.
Düğümlense de sözler boğazına, duymasa da kimse, haykırmıştı bir kez daha. Sevdiğinin ateşiyle pişmişti Mihri. Yakıp kavuran koru onun için semavere atıyordu her akşam.

Yakmıştı semaverde aşkı afet-i devran
İzledi eserini sevinçle hayran hayran.

Tütüyordu semaver, tütüyordu başındaki duman gibi. Bulutları kıskandırıyordu aşkla hemhal olmuş suyun buharı. Şiirler alevlenirken imgeler yanıyordu korlar arasında. Suyla ateş düşmandı oysa. Birisi alıp ikisini yan yana koysa, ateş buhar edip suyu yeni suların doğmasına sebep oluyordu. Su istemez gibi ateşi söndürüyordu. Hangisi daha iyiydi? Kendi cevap veremedi Mihri. Kalbindeki ateş çözecekti bu sihri. Ateş dedi ki; gözünden akan yaşlar söndürür mü içimdeki ateşi?

Ses duydu Mihri Hatun dönüp ateşe baktı
Düş müydü anlamadı içine merak aktı.

Sema ile semaver kavga içindeydi yine. Sema, “ver” diyordu “suyunu, gözlerimden dökeyim aşkı, nasiplensin tüm dünya.” Semaver, “vermem, alevlenen benim yüreğim, bu ateş benim. Bir daha bulamam ki böyle yakacak harı. Yaşatamam Mihri’ye aşk sunacak baharı.”

Gururlandı duyunca dünya güzeli Mihri
Demlenen çayı ile içti şiirden sihri.

Not: Mihri Hatun Amasyalı kadın divan şairlerimizdendir. Necati de aynı dönemde yaşayan tanınan bir divan şairidir. Özellikle Mihri Hatunun Necati'ye duyduğu aşk şiirlerine yansımıştır. Küçük bir durum öyküsü ile anmak istedim.