Yazik ki̇...
YAZIK Kİ...
Yazık ki; her hataya bin bedel ödense de
Yine vahdete ağyar, kötülüklere Bey'iz
Yazık ki; her zifirin ardı şafak dense de
Düşük doğmaya mahkum umutlara gebeyiz
Destan yazıp tarihe, düşen bizken dillere
Alay konusu olduk en sefil mahfillere
Asrın ikaz parmağı basarken tüm zillere
Gelecek nesillere aşılmaz engebeyiz
Nasıl geldik bu hâle; birken onca anı'mız
Yas tutuyor yarımız, bayramken bir yanımız
Kaybolmuş çağ atlarken kalan son vicdanımız
Yanan yurdum, canımız! Sînesi harabeyiz
Ülkemde bir tek insan yaşıyorsa yas ile
Nasıl derim rahatım, mutluyum; kıyas ile
Devralmışız görevi iblisten takas ile
Her kinin doğumunda aranılan ebeyiz
Bir kin ki; beledikçe sarmış bedeni, ruhu
Paramparça olmuşuz; her parça kin güruhu
Fazla söze ne hacet; hâlimiz belli yahu!
Hilkatinden sıyrılmış korkunç bir ucubeyiz
Herkes paye beklerse benlik denen putundan
Nasıl kurtulur canlar nefsin tasallutundan
Bakıp -Allah aşkına- beşerî boyutundan
Dürüstçe cevap verin! İnsan mıyız; biz neyiz?
Mecit AKTÜRK
Maalesef yazık ki biz böyleyiz .. biz neyiz?
Emeğine yüreğine sağlık Mecit hocam güzel bir şiir okudum tebrikler hayırlı akşamlar diliyorum hocam
Evet Murat Hocam. Maalesef en mutlu edici hadisede dahi birlikte sevinemiyoruz.
Allah sonumuzu hayreyleye.
Şiirin içeriğine uygun bir resim koyalım da maksadımız iyice belirgin olsun.
Selam ve muhabbetle...