Ses veren azrâi̇l'se!

SES VEREN AZRÂİL'SE!

İnsanlar düşünün ki "öfke" ortak paydası 
Sevgi telkin ederdi Mevlânâ geri gelse! 
Bir günde bin rekatın yok kılana faydası 
Ağızdan çıkan her söz gönül yıkan bir selse. 

Dilini kılıç gibi sallar ise eşkıya 
Letafet sus pus olur gözde/n kaybolur ziyâ. 
İnsanı insan yapan güzel ahlak ve haya 
Hayat ne güzel olur her nefis bunu bilse. 

Zor gelse de kimi gün kinden dağları aşmak 
Maharet fırtınada bir limana yanaşmak 
Züldür kirli kalplere sevgiyle dolup taşmak 
Fesat rahatsız olur herkesin yüzü gülse. 

Rolünü oynar beşer şu hayat sahnesinde 
Huzurun anahtarı edebin rahlesinde 
Sulansa da muhannet muhabbet bahçesinde 
Gül beklemek beyhude gönül kuraksa, çölse. 

Sözünü bal eyleyen her kalbe olur Melik 
Kem kelam söyleyene vermemeli metelik 
Kişiyi üstün kılan hasletinde nitelik 
Şan şöhret neye yarar; adam "ADAM" değilse!

Nazar et kâinata gerçeği öğren, tanı! 
Henüz vakit var iken fırsat bilmeli ânı. 
Veren elbet alacak emânet olan canı 
Bil ki artık çok geçtir; ses veren Azrailse!

Mecit AKTÜRK

SES ve YORUM: Enver ÖZÇAĞLAYAN