"hayat" dedi...

YUTKUNDU..."HAYAT" DEDi...

Biçare esiriyim namıssız bir virüsün
Münasip lisan ile "hastalık ne, tat!" dedi.
Mendil verip elime, ekledi; bu da süsün
Yedi gün cezalısın, "yatak-yorgan yat" dedi.
 
Perişan halde idim gözüm yarı aralı
Sabrıma sitem ettim olmadı hiç oralı
Melül, mahzun bakarken yüreğimden yaralı
"Sağlam dostun var ise beni ona sat!" dedi.
 
Kepenkler bir bir indi, dindi sesi her katın
Saklanmıştı komşular ardında barikatın
Genzimi sızlatırken alevi hakikatın
Virüs kıs kıs gülerek; "sende kabahat!" dedi.
 
Müstehzi bir edayla fısıldadı; az eğil!
Ümit bağladıkların gördün ya, dostun değil
Sen burnunu bırakta gözündeki yaşı sil
Hayâle gömülmüşsün; "biraz daha bat!" dedi.
 
Dedim bulmak var iken bahtım ile aramı
Neden hâlâ acıtıp kanatırsın yaramı?
Tozpembe demişlerdi; yoksa düşler kara mı?
"Konu uzun ve hazin, mevzûyu kapat!" dedi.
 
Öfkelendim âniden; dedim "burnum akıyor!"
Sayende her öksürük ciğerimi yakıyor
Sende utanma yok mu; âlem bize bakıyor!
"Get la benim başımdan, kaderine çat!" dedi.
 
Hanım girdi araya; tek bendim gailesi
Ne zaman hastalansam artıyordu çilesi
Tam mikrobu haşlarken yarım kaldı cümlesi
Hüzün doluydu sesi; yutkundu...HAYAT dedi.

 Mecit AKTÜRK