BU MUDUR YANİ?
  
 Bir hüzün başlıyor her yağan karla
 Toprağa bakıyor gözler ısrarla
 Nefes alıyorum; isteksiz, zorla...
 Sanki süre bitmiş, her gün ömre ek
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
 
Gönlüm paramparça, yarısı kayıp
 Ne ağlamak günah ne sitem ayıp
 Kızarım aynaya sitemler sayıp...
 Dostlardan geriye ben kaldım bir tek
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
  
 Akraba "tanıdık", "el" olmuş gibi
 Ömrüm, hazan görmüş dal olmuş gibi
 Ağlarım, gözyaşım sel olmuş gibi...
 Bahtın son bâdesi zerk-i Engerek
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
  
 Anılar içinden derdim kederi
 Gözlerim görmüyor bastığım yeri
 Çukurda kalmışlar çekilmiş feri...
 Kırk yerden kırılmış, dağılmış yürek
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
  
 Ecel defterinde gelmedi sıram
 Artık sabırla da hoş değil aram
 Daha dokunmadan kanıyor yaram...
 Tebessüm "tadımlık" gam "hadsiz ölçek"
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
  
 Hayat bir merdiven; bu son basamak
 Gerçeği kabul zor, zor kanıksamak
 Kaşlarıma indi saçlarımdan ak
 Tat vermiyor artık, bal, börek, çörek
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
  
 Avare gezerim, gönlüm aç gibi
 "Teselli" bulunmaz bir ilaç gibi
 "Eyvâh" için bile artık geç gibi...
 Harabe bir beden, yıkılmış direk
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek.
  
 Aynada ah çeken bir pîr-i fani
 Ömür dedikleri bu mudur yani?
 Bahar görecektik; nerede, hani?
 Gün batmış, un bitmiş, asılmış elek
 Yaşlılık denilen bu olsa gerek...

 Mecit AKTÜRK

Card image cap