Anne hakki ödenmez!

ANNE HAKKI ÖDENMEZ

İnsan beşer bazen şaşar; ameli şer olsa da
Candan öte bir can vardır; o’na asla "öfff" denmez!
Amel kabı ağzına dek sevap ile dolsa da
Mîzan günü "az miktar"dır; anne hakkı ödenmez!

 Görünse de gözümüze çözümü zor, devasa
Dizlerine baş koyunca erir gider her tasa
Gerçek şu ki; avuç avuç duaları olmasa
"Gamlı konak" tarumardır; anne hakkı ödenmez!

O’dur herkes yıkılsa da sağlam kalan tek direk
Anlatmaya "hece" yetmez; akıl, idrak, göz gerek
Gün gelipte kaybedince feryad eder her yürek;
Başlar eğik, ruh bîzardır; anne hakkı ödenmez!

Canından can verir idi mümkün olsa ömre ek
Ona mahsus bir an dahi ayrılınca özlemek
Her arsızlık, cana cefa, "affı kesin hak" demek
Niyetini istismardır; anne hakkı ödenmez!

O anne ki, evladının yüreğine toz konsa
Gül benzine gölge düşer, ağlar, bir el dokunsa
Vakit artık akşam üstü, hicran günü yakınsa
İmar için son ihtardır; anne hakkı ödenmez!

Bir tek o’dur, kırılsa da ayırmayan özünden
"Yavrum" derken, şefkat kokar, sevgi akar sözünden
O yüzdendir, kaybedince, her öksüzün gözünden
Yağan seldir; vakt-i zâr’dır! Anne hakkı ödenmez!

Akraba, dost, konu-komşu; neticede elalem
Bir tek "anne" yazar iken "vefalıdır" der kalem. 
Haddi aşan her kelime, yüreğine her elem
Telafisi zor zarardır; anne hakkı ödenmez!

Her can için gün gelince bu alemden göç olur
Sevap günah ayıklanır elde kalan "hiç" olur
Cürm-ü sabit "taksirli suç", "keşke" için geç olur
Mevsimler kış, yağan kardır; anne hakkı ödenmez!

Kıymetini bilmese de, incitse de bir şaki
Mahşer günü geldiğinde öğrenecek, illâ ki
Senede bir anma ile el öpmeyle sanma ki
Ecrin tamam, Rabbin Yâr’dır; ANNE HAKKI ÖDENMEZ!

Mecit AKTÜRK