Card image cap
Seni̇ sensi̇z yaşamayi sevdi̇m

Senin yokluğunda hiçbirşey değişmedi buralarda.
Herşey bırakıp gittiğin o gün ki gibi hala.
Bakkal Mehmet Amca her sabah olduğu gibi,
Saat yedi olduğunda açıyor dükkanının kepenklerini.
Bir gün bile olsa hiç geçirmedi saatini...

 


Senin her sabah simit aldığın o simitçi de,
Hala sokağımızdan geçmeye devam ediyor.
Necmiye Teyze ise yine camının önünde.
Yoldan geçenleri çevirip sorular sorup duruyor.
Cevap vermeyen olduğunda da arkasından söyleniyor...

 


Dedim ya... Herşey bıraktığın o günki gibi buralarda.
Ben hariç... Bir tek ben değiştim senin yokluğunda.
Eskisi gibi hoyratça kahkahalar savurmuyorum etrafıma.
Her sabah uyanır uyanmaz ilk işim penceremi açar,
Doğan güneşi yüzümde çocuksu bir gülüş ile izlerdim.

 


Artık uyandığımda hiç açmıyorum pencerelerimi.
Hatta güneş girmesin diye perdeleri sıkı sıkı kapatıyorum.
Ne güneşi ne de başka hiç birşeyi görmek bile istemiyorum.
Yüreğim öylesine soğudu ki güzel olan herşeyden,
Kendimi sensizliğimin kahreden kederine hapsettim...

 


Senin yokluğunda dostlarımla görüşmeyi de kestim.
Yalnızlığıma sarıldım sıkı sıkı, onu dost edindim.
Çünkü ne zaman bir dost veya tanıdık görsem,
Sanki bilerek yapıyorlarmış gibi hep seni soruyorlar.
Ben ise bir cevap veremiyorum, işte o anlarda kahroluyorum...

 


Hep çok konuştuğumu söylerdin hatırlıyor musun?
''Düşük çeneli biraz sus artık'' diyerek şikayet ederdin.
Biliyor musun?
Senden sonra hiç kimseyle konuşmaz oldum.
Önce derin bir suskunluğa büründürdüm tüm benliğimi.
Hüzünlü şarkılarda aradım durdum sensizliğime teselliyi...

 


Ama zamanla sığdıramaz oldum yorgun düşen yüreğime,
Ardında düşünmeden bana bırakıp gittiğin bu hüzün ve kederi.
Sana söylemek istediğim ama söyleyemediğim tüm duygularımı,
Göz yaşlarım ile kağıdım ve kalemime anlatmaya başladım.
Yetmedi gecelerce durmaksızın senin için şiirler yazıp durdum...

 


Zamanla bir şeyi çok iyi farkettim, içimde biriken hasretin,
Bir çığ olup büyümüş günden güne küçücük güçsüz yüreğimde.
Hayalinle, senden kalan hatıralarla, bitmeyen hasretinle,
Yokluğunla ben seni sensiz yaşamayı çok sevdim.
Ben seni her soluk alışımda özleyerek sevmeyi çok sevdim...

 


Ayşe KARADENİZ