Card image cap
Seveni̇n de gönlü yorulur paşasi...

Belki siz unutmuş olabilirsiniz ya da unutmuş gibi davranmak işinize geliyor olabilir. ( unuttuğunuzu hiç sanmam. Bana göre ikinci seçenek daha ağır basıyor... Neyse!... ) Umursamazdan geldiğiniz insanlar da bir gün gelir sizin yaptığınızı yapar ve sizi umursamaktan vazgeçer.
 

Biraz ilgi biraz sevgi ve hak ettiğinden fazla değer görmek, bazılarının yüreğine ağır gelir. Bundan dolayı olsa gerek bencilleşir şımarırlar. Kendilerini bulunmaz hint kumaşı olarak görürler. Sanırlar ki karşılarındaki insan onların bu hallerine sonsuza kadar katlanır.
 
 
Yok öyle bir dünya be kardeşim... O sana değer verecek karşılığında da değersizleşecek... Allah aşkına bunu kim kabul eder? Belki sevgisi için belki de verdiği emekleri ziyan etmemek için gücü yettiğince bu hallerine katlanmaya çalışır ve boş bir umutla bir gün değişeceğine inandırır kendini.
 
 
Ama bir yerde onun da sabrı, inancı yorulur ve hiç vazgeçmeyeceğine inandığın insan senden vazgeçer. Hem de öyle bir vazgeçer ki, bir daha ne yüzünü görebilirsin ne de sesini duyabilirsin. Bir kalem de üstüne kalın bir çizik atıp hayatında hiç var olmamışsın gibi çeker gider.
 
 
Yüreğine acı verse de, gözde yaşı hiç dinmese de kırık dökük duygularını kendi başına sarıp vazgeçtiği sana bir daha geri dönmez. Çünkü bilir ki, geri dönmek geçmişte ona yaşattığın bütün kötü duyguları sil baştan yaşamak demektir. Bir daha aynı girdapta savrulmak istemez.
 
 
Sen şimdi burnun kaf dağında, böbürlene böbürlene, ''o istese de benden vazgeçemez, bensiz nefes alamaz, ne gurur yapar ne de bensizliğe dayanabilir. Çok sürmez geri döner'' diyerek kendini avutacaksın ya... Ama zaman sana öyle olmadığını gösterecek paşası...
 
 
Haftalar geçecek mevsimler değişecek. Sen beklerken ne gelen olacak ne arayıp soran. İşte o zaman anlayacaksın onun için gerçekten bittiğini. Unutulacaksın paşası... Hiç var olmamışsın gibi unutulacaksın. O yok saydığın elimin altında yedekte dursun dediğin insan öyle bir silecek ki seni yüreğinden... En ufak bir zerren dahi kalmayacak.
 
 
Sen sanıyordun ki bu devran hep böyle devam edecek. Gönlünü eğlendirip geriye döndüğünde, nasılsa seni herşeye rağmen affedecek bir bekleyen olacak. Eee sevenin de gönlü yorulur paşası... Beklemek, umut etmek, göz yaşlarıyla senin için dualar etmekte yorar. Yorulan insan da artık bu yükü taşımak istemez.
 
 
Sende bunca yaptığından sonra onun için sadece gereksiz bir yükten ibaretsin. O yükü ( yani seni ) yüreğinden atıp yoluna bakacak. Ve emin ol, senin olmadığın hayatında daha çok mutlu olacak. Soldurduğun o çiçek bir gün başka bir yürekte yeniden çiçek açacak. İşte senin cehennemin de o gün başlayacak, Bekle ve gör paşası... Hayat başkasından çaldıklarını sonsuza dek sana bırakmayacak.
 
 

Ayşe KARADENİZ