Si̇zi̇n olmadiğiniz hayatim daha güzel olacak !!!
SİZİN OLMADIĞINIZ HAYATIM DAHA GÜZEL OLACAK!!!
Geçmişe ve geçmişte kalan herkese gönül kapılarımı kapadım... Yeni bir ben olabilmem, hayata daha güçlü ve huzurlu devam edebilmem için bunu yapmam gerekliydi.
Kabul etmeliyim ki bu geç alınmış bir karar... Hem de fazlasıyla geç! Belki bunu çok daha önce yapsaydım, ömrüme giren herkese kendimden çok değer verip koşulsuzca gönül kapılarımı açmasaydım yaralar içinde kalmazdı yüreğim. Bu denli yorgun olmazdı ruhum.
Dedim ya ben herkese gereğinden çok değer verdim. Değer verdikçe de değersizleştim. Bende onlar kadar bencil ve duygusuz olabilseydim belki herşey çok daha farklı olurdu. Mesela üzülen mutsuz olan tek taraf ben olmazdım.
Şimdi son kez dönüp arkama baktığımda yaptıklarım ve yaşadıklarım için pişmanlık duymuyorum. Çünkü ben ne kadar yaralansam da onlar gibi bencil olamadım. İnsanlara hep iyi niyetlerimle yalansız sevgimi ve inancımı sundum. Kimsenin duyguları, güveni ve umutlarıyla oynamadım. İsmim birilerinin dudağından dökülecek ah/larına karışsın istemedim.
Onlar gibi olabilseydim, yüreklerinden dillerine düşen ahlarına karışsaydım belki de vicdanım bu denli rahat olmazdı. Yastığa başımı koyduğumda huzurla uyuyamazdım. Tüm bunları düşününce derin bir iç çekip "Neyse!" diyorum. Geçte olsa bazı şeylerin farkına varabildim. Yaşadıklarım benim imtihanımdı.
Hani derler ya, "Rabbim sevdiği kullarını imtihan eder". Belki de bende Rabbim'in sevdiği kullarındandım. Ben ne kadar üzülsemde, benim için hayırsız olanları dilime dua etsemde, daha fazla yara almamam ve hayırsızları ömrüme yük etmemem için Mevlam onları benim yolumdan uzaklaştırdı. Belki bu hakikat belki de kendimi teselli ettiğim bir avuntu.
Bundan sonrası nasıl olur? bilemem. Bugün kaybettiğimi düşündüğüm çok şey belki de benim en büyük kazancımdır. Gelecek güzel günler için ödemem gereken bir bedeldir. Herşeyi zaman gösterecek, Mevlam ömür verirse yaşayarak göreceğim. Umut dallarım yaprak dökse de köklerinden kurumadı ve ben inancımla suluyorum umudumu.
Ve ömrümden yolcu ettiğim, geçmişimde bıraktığım herkese son kez sesleniyorum. "Ben siz olmadan daha güçlü ve daha umutlu devam edeceğim yoluma. Geçmişimde bana yaşattıklarınız, ömrümden gönlümden çaldıklarınız, yıktığınız hayallerim, soldurduğunuz umutlarım size şu garip gönlümün sadakası olsun. Bundan sonraki yaşamımda da yolunuz yolumdan çok uzak olsun. Tüm kalbimle inanıyorum ki, sizin olmadığınız hayatım bundan sonra çok daha güzel olacak".
Ayşe KARADENİZ
℃ / ℃
.jpg){kind=avatar}
Güne yakışan ve de yüreklerimize kazıdığımız değerli bir paylaşım. Nicelerine İnşallah...Sevgilerimle kıymetli şairem
Gün seçkisini hak eden yazını tebrik ederim arkadaşım sevgilerimle...
Dedim ya ben herkese gereğinden çok değer verdim. Değer verdikçe de değersizleştim. Bende onlar kadar bencil ve duygusuz olabilseydim belki herşey çok daha farklı olurdu. Mesela üzülen mutsuz olan tek taraf ben olmazdım.
Sitemli bir iç dökümü, bir söz vardır arkadaşım hani ''üzenlerde üzülür bir gün'' ve hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş, Neyse o olmalı insanlar sahte sever olmamalı, kimse kimseyi sevmek mecburiyetinde değil, kendini sevdirip hevesi geçtiğinde gidenler, empati yapmalılar ne kadar acı verdiklerini az da olsa anlamak için, anlamlıydı yüreğine sağlık arkadaşım sevgilerimle...