Card image cap
Şükür ve tevekkül seni̇n anahtarindir

Bir hayat bahşedildi sana... Kıymetini bil!!!
İmtihan dünyasındasın. Elbet hiç kolay olmayacak yaşayacakların... Bazen güleceksin bazen çok üzüleceksin. Yeri gelecek yağmur bulutları yüklenecek gözlerin yeri gelecek gökkuşağı belirecek yüzünde.

 


Türlü türlü şeylerle dolu... Adına hayat denilen bu yol. Ne yaşarsan yaşa devam etmelisin bu yola. Sana bu yolu nasip eden elbet her daim yanında olacak. Yeter ki sen, seni yaradana inancından vazgeçme. Sabrın ve dualarınla sula inancını.
Yoluna taş çıktığında da hayıflanma...

 


Çaresiz olduğunu düşünüp pes etme. Unutma derdi veren Rabbim mutlaka dermanını da verecektir. Yolu doğru olan, inanmaktan vazgeçmeyen kulunu Rabbim hiç yarı yolda koyar mı? Seni de yolda koymayacak elbet.

 


Dertler sınanmak içindir. Kimisi ders çıkarır yaşadıklarından kimisi isyan eder. Sen ders çıkaranlardan ol. Var gücünle asıl hayat dalına. Sakın umutsuzluğa düşüp gücüm yok deme.

 


Acılar yorsa da yüreğini, sen yine de güzel hatıralarla doldur zihnini. Güzel hatıralar umut verir yorgun gönlüne. Andıkça yüzünde tebessüm oluşturur. Hele de çok sevilen birileri varsa zihninde belki yaşanan günler belki yeniden görme umudu seni hayata bağlamaya büyük neden.

 


Unutmasan da bir kenar da tut acılarını. Gücünün tüketmesine inancını yitirmene sebep olmasın. Yaşadım yaşadıklarımdan ders aldım, ham/dım ateşiyle piştim de daha inançlı ve umutlu devam et hayat yolculuğuna.

 


İnan bana zor değil bunu yapabilmek. Düşünsene senin dayanılmaz dediğin acı belki bir başkasının acısının yanında en hafifi. Belki senden çok daha beter halde olanlar var ve emin ol senin yerinde olmak isteyecek çok insan var.

 


Hayatından gidenlere üzülme. Sen hancıydın onlar yolcu. Bir nokta da karşına çıkmaları sana birşeyler yaşatmaları ve yaşadıklarından tecrübe edinmeni sağlamaları gerekiyordu. Bunu yaptılar da kimi acı bıraktı ardında kimi mutluluk. Ama bir yerde hepsinin senin hayatındaki rolleri bitti ve gittiler.

 


"Gidenlerin yolları açık olsun". İyisiyle kötüsüyle onların ardından söylenebilecek tek cümle bu. Sen ağaçsın onlar yaprak. Zamanı gelince döküldüler dallarından. Savrulup gittiler hayat rüzgarında. Şimdi sonbaharı yaşasan da yine bahar gelecek ömrüne ve sen yine yaprak açacaksın. Kim bilir? Yüreğinde açacak yapraklar seni hayata daha umutla bağlayacak. Bunun olmaması için bir neden yok...

 


Bugün karlar yağsa da ömrüne yarın elbet güneş açacak. Belki sen şu an bunları okurken suratında ya buruk bir tebessüm ya da alaycı bir tavırla, "kendini pembe hayallerle avutuyorsun" diyeceksin. İnan bana öyle değil, senin hayal dediğin şey umut ve Yaradan'a olan inancım. Umut bitmedikçe hiç birşey imkansız değildir. Senin olmaz dediğin şeyler bir bakmışsın oluvermiş. Kuru dala can verip yeniden çiçek açtıran Rabbim senin yüreğine neden çiçek açtırmasın?

 


Karamsarlık ruhu kemirir gücünü inancını tüketir yüzündeki gülüşlerini soldurur. Sen sen ol kendine bu kötülüğü sakın yapma... Unutma belki de bir yerlerde senin bu halinden keyif alan birileri vardır. Kimseye senin çaresizliğinle mutlu olma fırsatını verme.

 


Sana bahşedilen hayatın kıymetini bil... Sabrınla, inancınla, dualarınla güçlen ve Rabbime tevekkül et... Dünyanın derdi ve gamı bitmez. Elin ayağın tutuyorsa, sağlığın yerindeyse dünyanın derdine kederine yenilme haline şükret... Şükür ve tevekkül senin anahtarındır. Yeter ki bu anahtarı doğru şekilde kullanmayı bil...

 


Ayşe KARADENİZ