Card image cap
Kara sevda

Senin gidişinden bu yana doyasıya değil,
Kanayarak yaşıyorum bu hayatı her nefes alışımda.
Kör bir kurşun gibi saplanıp kaldın sol yanıma.
Ne el sürebiliyorum, ne de söküp atabiliyorum...

Senin hasretinin kalbime her dokunuşunda,
Dayanılmaz bir sızıyla için için kanıyor yüreğim.
Bu ayrılığa çaresizce isyan ediyorum.
İsyanımın sesi göğe yükselip arş-ı aşıyor...

Aslında biliyor musun? ne çok şey anlatmak isterdim sana.
Gidişinden sonra bende kalan seni ve,
Senden sonra bana kalan tanıyamadığım beni.
Öylesine değiştim ki artık kendimi tanıyamıyorum...

Hani sana, senden nefret ediyorum demiştim ya,
İtiraf ediyorum bu sana söylediğim tek masum yalanımdı.
Seven insan sevdiğinden hiç nefret eder mi?
Ben seni öylesine değil yürekten ölesiye sevdim...

Bundan sonra sana ne desem boş biliyorum.
Sen yarım kalan hikayem, hiç yazılamayacak şiirim,
Nefes aldıkça kanayacak gönül yaram/sın.
Sen benim imkan/sızım, ömrümü tüketen kara sevdam/sın...

Ayşe KARADENİZ


Değerli yorumu ile şiirime ses olan MUSTAFA KARAAHMETOĞLU abime canı gönülden teşekkür ederim.