℃ / ℃
Kadi̇r bi̇lgi̇n
A. Kadir Bilgin
Şair
Şair. 2 Nisan 1955, Ankara doğumlu. İlk ve ortaöğrenimini Ankara’da bitirdi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Kütüphanecilik Bölümü (1983) mezunu. Kültür Bakanlığı Kütüphaneler Genel Müdürlüğüne bağlı kütüphanelerde memur, yönetici ve kütüphanecilik yaparak çalışmalarını sürdürüyor.
Yazı ve şiirleri 1990’dan itibaren Yaba Öykü, Türk Dili, Broy, Dize, Damar vd. dergilerde yer aldı. Türk Kütüphaneciler Derneği ve Edebiyatçılar Derneği üyesidir.
”Şiirin doruklarında felsefe var. Şiir felsefeyle yaşamı anlatacak, yorumlayacak, değerlendirecek. Şiir salt sevgilinin kirpiklerinde değil insanı insan yapan ilişkiler yumağında, insanın derinliklerinde. A. Kadir Bilgin bilincinde bunun: Hem yaşamı doğru algılayıp hem de şiirin nasıl kurulduğunu belgeliyor İsa Asi’de. Yaratan, üreten insanın tarihsel öyküsünün dile getirildiği ırmak şiir olan İsa Asi: ‘Ben İsa’yım Yusuf ile Meryem’in oğlu / Tanrının oğlu tanrının kutsal soluğu / Başlayın okumaya eski ahitteyim Davut’un sözlerinde’ dizeleriyle başlıyor ve insanın insansallaşması sürecine farklı bir açıdan bakarak ‘Alın beni kendimle çatışma halindeyken / ölüme hak kazanmış bir hedefim bu topraklarda / farkında değilsiniz suçüstü yakalandım utancımla’ dizeleriyle noktalıyor. (Cumhuriyet Kitap)
ESERLERİ (Şiir):
Gecenin Namlusu (1993), Örtüler (1994), Arka Bahçe: Latin Amerika Destanı (1998), İsa Asi (1998), Çığlık Kuşu (1998).
GECENİN NAMLUSU
Kollarından tutup akşamın ıssızlığını
damarları kurumuş atın sırtında
her akşam-ya da gece-eve döndüğümde
cam saydamlığındaki ellerini
geceler boyu öptüğüm kadının
komşusu bir kızı sevmişliğim vardı.
umarsızlık saatlerinde
sabahın fırçalanmış dişleri arasında yürürken
at kestaneleri görünmezdi.
Aşk,
kadının erkek cinselliği altında ezilmesiyle
pelte olmuştu aşkımız
ama hala sisli bir ufku gösteriyordu güneş.
Yok olmanın bataklığında bebek
sonsuzluğa çivilenmiş bir
yürek
demektir.
Toplama kampı toplumda yürek ise,
mavi bir kardır
süslüyor ellerimdeki dağı.
İçinde ağaçların boğulduğu
o uzak patika ikimize dardı
geceler boyu öptüğüm kadının
komşusu bir kızı sevmişliğim vardı.
ELLERİN
Ellerimden çikmiyor ellerinin izi
Yalnizlik çalarken sirenlerini,
Sensiz duygular da anlamsiz
Nasil yigdin aramiza
Bunca dagi ovayi denizi
Ayaklarima dolasiyor gözyaslarim
Özlem yine dizi dizi
Sular akmiyor
Sevismeler yakmiyor tenimizi.
Ben hüzün avcisiyim bilirsin
Bu yakinmalar kendime
Sen üstüne alinma
Yalniz da çogaltirim gizi
Gece beni çagiriyor bak
Simdi dalarim cadde sokak
Yüregimde gecikmis bosluk
Ellerimde ellerinin izi.